Grjótkrabbi, norður-amerísk krabbategund sem varð fyrst vart við Íslandsstrendur árið 2006, nánar tiltekið í Hvalfirði, náðist við Óskarsbryggju í Siglufirði í gærkvöldi öðru sinni, því hið sama gerðist 18. júlí í fyrra og var um sömu veiðigarpa að ræða þá og nú, Mikael Sigurðsson og Júlíus og Tryggva Þorvaldssyni, sem halda þarna úti krabbagildrum sér til dundurs og fróðleiks.
Ekki er vitað um kyn grjótkrabbans sem náðist í fyrra, en í þetta skiptið var um karldýr að ræða. Krabbanum var sleppt í hafið að lokinni myndatöku.
Grjótkrabbinn reyndist vera karldýr.
mbl.is/Sigurður Ægisson
Tómar skeljar fundust 2009
Grjótkrabbi hefur dreifst töluvert hratt út síðan hann fannst hér við land fyrst. Árið 2007 hófust rannsóknir á honum við Háskóla Íslands og veiddust lirfur í Hvalfirði það sama ár. Hann fannst nærri Stykkishólmi árið 2008 sem og lirfur í Patreksfirði.
Árið 2009 fundust tómar skeljar á Barðaströnd. Grjótkrabbi fannst svo í Arnarfirði árið 2011. Árið 2013 mun Erlendur Guðmundsson kafari hafa séð einn í höfninni við Slippinn á Akureyri, en hann náði hvorki að handsama né mynda þann krabba, svo ekki reyndist unnt að staðfesta fundinn.
Vera hans í Eyjafirði var svo staðfest árið 2015 þegar Erlendur Bogason kafari fann einn og náði af honum kvikmynd. Enn hefur ekkert eintak verið staðfest úr Skjálfanda. Á Ísafirði náðist einn í krabbagildru árið 2014.
Nyrsti fundarstaðurinn til þessa
Einstaklingarnir geta verið ólíkir á litinn, óháð kyni, eða allt frá því að vera rauðgulir á skelina yfir í að vera gulgrænir. Að neðanverðu er þeir ljósleitir.
Fram til 2006 var útbreiðsla krabbans aðeins þekkt við austurströnd Norður-Ameríku og er Ísland því nyrsti og jafnframt eini þekkti fundarstaður hans í Evrópu til þessa. Talið er líklegast að tegundin hafi borist hingað til lands á lirfustigi í kjölfestuvatni skipa.