Einstök reynsla og mjög jákvæð

Dawid og Agnieszka Dawbrowski komu til Íslands í október 2006 eins og fjölmargir aðrir Pólverjar á þeim tíma. Erindið var að sjálfsögðu að vinna hérlendis, en þau vissu ekki margt um landið áður en þau komu annað en að hér væri kalt.

Dawid fékk vinnu í byggingariðnaði og Agnieszka á leikskóla og þau settust að í Borgarnesi. Hér bjuggu þau í fimm ár en eru flutt aftur til Póllands, þar sem þau búa ásamt tveimur börnum sínum, Lukasz og Sosju, í bænum Tarnowskie Góry sem er rétt norðan við Katowice. Fréttaritari leit við hjá þeim í Póllandi í sumar og forvitnaðist um líf þeirra eftir veruna á Íslandi.

„Okkur líkaði vel að búa á Íslandi, fólkið þar er opið, hjálpsamt og afslappað. Þar er minna stress en hér. Landslagið er auðvitað stórkostlegt og frábært að búa í svona mikilli nálægð við náttúruna. Auk þess er kynding húsa ódýr og heita vatnið er dásamlegt, sérstaklega líkaði okkur heitu pottarnir á Íslandi.“

Þau segjast þó aldrei alveg hafa vanist lyktinni af vatninu frekar en veðurfarinu.

,,Á Íslandi er of lítið sólskin og oft rok, og það er nú eiginlega vindurinn sem minnir okkur mest á Ísland. Svo var verð á ýmsum vörum alveg ótrúlega hátt og okkur fannst innfluttir ávextir bragðast ólíkt því sem við áttum að venjast. En auðvitað er það einstök reynsla að hafa búið á Íslandi og mjög jákvæð.“

Launin tvöfalt hærri á Íslandi

Þau eru sammála um að lífsskilyrðin hafi verið góð. „Launin á Íslandi voru alveg tvöföld á við launin hér og möguleiki á að margfalda þau ef maður vann yfirvinnu, en eftir hrunið breyttist það og varð ekki mikið betra en í Póllandi. Hins vegar er velferðarkerfið mun betra á Íslandi.“

Ásamt því að vinna fulla vinnu á leikskólanum og vinna aðra hvora helgi í Hyrnunni kenndi Agnieszka fimleika í Borgarnesi og var í fjarnámi við háskóla í Póllandi. Hún flaug út á á nokkurra vikna fresti á hverri önn til að taka próf og skila verkefnum og lauk á endanum meistaraprófi í bókhaldsfræðum. Dawid spilaði og æfði knattspyrnu með Skallagrími og bæði lyftu þau lóðum í íþróttahúsinu. Það má því segja að þau hafi haft nóg að gera.

En hvernig gekk þeim að læra íslensku? Agnieszka segist hafa lært talsvert í íslensku þegar hún vann á leikskólanum.

„Ég tók nokkur íslenskunámskeið hjá Símenntunarmiðstöðinni á Vesturlandi sem nýttust vel og ég tala íslensku ennþá ef ég fæ tækifæri til,“ segir hún, en Dawid fór á nokkur námskeið líka og vann með Íslendingum. „Í fótboltanum lærði ég alls konar týpísk fótboltaorð, en fæst annað situr eftir. Íslenskan er ólík okkar málumhverfi og það var ekki auðvelt að læra hana,“ segir Dawid.

Börnin Sosja og Lukasz Dawbrowski glöð með „þjóðarrétt“ Íslendinga, Prins póló. Lukasz fæddist á Íslandi en Sosja í Póllandi. mbl.is/Guðrún Vala

Heimþrá eftir fæðingu sonarins

Eftir hrunið var eins og áður sagði ekki svo mikill munur lengur á laununum og þau fóru að velta því fyrir sér að fara aftur til Póllands.

„Við hugsuðum um hvað við fengjum út úr því að vera lengur, þetta snýst jú oftast um peninga, en tíminn líður hratt og við urðum að ákveða hvað við ætluðum með framtíð okkar og tryggja hana sem best. Við urðum að ákveða okkur og það var annaðhvort að setjast að á Íslandi eða snúa aftur heim. Það sem gerði útslagið var fæðing Lukaszar sonar okkar, en eftir að hann fæddist fengum við mikla heimþrá og söknuðum fjölskyldunnar heima. Við vildum að hann fengi að kynnast fólkinu sínu, og við vildum ekki heldur missa af ýmsum fjölskylduviðburðum enda mikil vegalengd frá Íslandi til Póllands. Þetta var ekki auðveld ákvörðun, sérstaklega þegar maður er búinn að vera lengi og er orðinn hluti af samfélaginu eins og við vorum orðin í Borgarnesi.“

Þau fluttu heim til Póllands í október 2011 og höfðu þá búið á Íslandi í fimm ár. „Það var góður skóli að vera á Íslandi og okkur finnst við hafa styrkst við þá reynslu. Ef þú getur lært íslensku getur þú gert allt sem þú vilt,“ segja þau brosandi. „En það var alls ekki auðvelt að byrja að vinna á vinnustað þar sem enginn skilur málið þitt og maður skilur ekki mál samstarfsmannanna. Eins er erfitt að búa þar sem ríkir kolniðamyrkur á veturna, en við erum bara sterkari eftir þetta og margt er okkur auðveldara viðfangs núna.“

Húsið sem Dawid og Agnieszka reistu sér í bænum Tarnowskie Góry, rétt norðan við Katowice, eftir að hafa komið aftur heim til Póllands. mbl.is/Guðrún Vala

Margt hefur breyst í Póllandi

„Okkur leið vel að koma til baka, að hitta alla aftur og hér eigum við heima,“ segja þau. Agnieszka fór að vinna við bókhald, en hún hafði eins og áður segir lokið háskólanámi. Dawid fékk vinnu sem verkefnastjóri hjá stóru fyrirtæki sem sér um ýmsar tæknilausnir í stóriðju, og nýtir þar menntun sína í verkfræði.

„Við höfum það nokkuð gott og eftir að yngra barnið okkar fæddist, hún Sosja, ákváðum við að byggja okkur hús með litlum garði þar sem börnin gætu leikið sér úti og við ræktað matjurtir til heimilisins. Það var fyrir tveimur árum og við erum enn að vinna við það allt saman.“ Þau hafa byggt húsið að mestu leyti sjálf ásamt hjálp frá föður Agnieszku.

Þau segja að margt hafi breyst í Póllandi á síðustu árum.

„Til dæmis má segja að hér hafi orðið nokkurs konar pólitískur jarðskjálfti, ríkisstjórnin hefur of mikil völd og stjórnarandstaðan hefur ekki nægilega mörg atkvæði til að stoppa nein mál. Við vonum að eitthvað breytist til batnaðar fyrir hinn almenna borgara en þangað til getum við að minnsta kosti glaðst yfir góðu gengi í pólska fótboltanum, en landsliðið er orðið mjög sterkt alveg eins og íslenska liðið.“

Agnieszka og Dawid vilja koma til skila þakklæti af öllu hjarta til allra á Íslandi sem studdu þau og hjálpuðu þeim. „Við munum aldrei gleyma tímanum sem við áttum þar eða fólkinu sem við kynntumst og erum þakklát fyrir þann tíma sem við áttum saman, mikilvæga reynslu og menntun.“