Lagði allt undir eftir bróðurmissinn

Árið 2007 sögðu Katrín Benedikt og eiginmaður hennar skilið við þægilegu skrifstofustörfin sín og fluttust á vit óvissunnar og draumanna í Hollywood. Í dag geta þau státað sig af því að vera handritshöfundar þriggja stórmynda en framabrautin leiddi þau nánast í gjaldþrot.

Ljóshærð kona situr á bar við Klapparstíg. Hún er umkringd öðrum ljóshærðum konum og veltir því fyrir sér hvernig hún muni þekkja ljóshærðu konuna sem hún er að fara að taka viðtal við.

Áhyggjurnar reynast óþarfar. Þó að flestu í yfirbragði Katrínar Benedikt svipi til annarra Íslendinga sem sitja á Veðri þennan fimmtudaginn er fasið allt annað; kinnbeinin minna á Kirkjufell en andinn er amerískur. Það gustar af henni þegar hún gengur inn, búin að rétta út höndina með breiðu brosi löngu áður en hún kemur að borðinu.

Persónutöfrarnir koma lítið á óvart, þeir eru nauðsynlegir í hennar bransa. Katrín skrifaði handrit þriggja stórra spennumynda, Olympus has Fallen, London has Fallen og The Expendables 3, ásamt eiginmanni sínum, Creighton Rothenberger, og er með ýmis önnur járn í eldinum. Velgengnin hefur útheimt margar fórnir enda höfðu þau engin tengsl inn í skemmtanabransann þegar leikar hófust. En þótt Katrín sé í dag eins konar persónugervingur „bandaríska draumsins“ lítur hún á sig sem Íslending í húð og hár.

Af vellinum til Ameríku

„Mamma og pabbi eru bæði íslensk en þegar þau skildu giftist mamma bandarískum hermanni,“ segir Katrín sem heitir réttu nafni Katrín Mjöll Vilhjálmsdóttir en notar nafn afa síns, Benedikt, sem listamannsnafn. Hún dreypir á appelsíni á meðan hún útskýrir ættartréð.

Foreldrar hennar eru Sigríður Stefanía Benediktsdóttir og Vilhjálmur Reynir Harðarson. Elstur í systkinahópi hennar er hálfbróðirinn Jakob Ragnar Garðarsson og svo er það albróðirinn Stefán Ágúst Vilhjálmsson. Þegar Katrín var fimm ára kynntist móðir hennar svo hermanninum Alaister Soto og bættist þá nýr hálfbróðir, Marco Benedict Soto, í hópinn.

„Þetta er íslenska leiðin þú veist,“ segir hún kímin. „En við erum öll svo náin svo það er eins og við séum alsystkini, ég gæti aldrei hugsað um þá sem hálfbræður mína.“

Katrín á fallegar minningar héðan og þaðan úr æsku sinni hér á landi. Jakob bróðir hennar segir hana hafa verið altalandi á íslensku upp að fimm ára aldri en þegar á völlinn var komið hvöttu kennararnir móður hennar til að skipta alfarið yfir í ensku á heimilinu.

„Þeir héldu að börn yrðu eftir á í skóla ef þau væru að reyna að læra mörg tungumál. Nú vita þeir betur,“ segir Katrín. Hún saknar þess að geta tjáð sig á hinu ástkæra ylhýra en sakast ekki við móður sína.

„Það kom að því að þegar hún talaði íslensku við okkur svöruðum við henni á ensku. Og þegar við fluttum til Bandaríkjanna töluðum við auðvitað alltaf bara ensku.“

Katrín heldur fast í íslenskar rætur sínar og dreymir um að vinna með Baltasar Kormáki. mbl.is/Kristinn Magnússon

Katrín var sjö ára þegar móðir hennar og stjúpfaðir ákváðu að flytja til til Charleston í Suður-Karólínu með börn og buru. Fjölskyldan flutti svo margsinnis á unglingsárum Katrínar, m.a. til Maryland og Ohio en að lokum settust þau að í Pennsylvaníu. 

„Ég gekk í Pittsburgh-háskóla en eftir það var mjög erfitt að fá starf þar sem það var kreppa,“ segir hún. „Ég hefði bókstaflega getað veggfóðrað herbergi með höfnunarbréfunum sem ég fékk en maður þurfti bara að halda áfram.“

Á endanum fékk hún starf hjá endurskoðendafyrirtæki sem nú ber nafnið PricewaterhouseCoopers. Hún sérhæfði sig í að aðstoða fyrirtæki við ýmiss konar kjaramál starfsmanna, svo sem tryggingar og eftirlaun og átti afar farsælan feril þar sem stórfyrirtæki á við Campell og Google komu við sögu.

„Ég elskaði árangurinn, áskoranirnar og flækjustigið í starfinu mínu. Ég var að læra eitthvað nýtt á hverjum degi og það var gaman,“ segir Katrín með djúpbrún augun galopin. „En þá...“

Áfall sem breytti öllu

Katrín sýpur á appelsíninu. Hún á ekki erfitt með að ræða það sem gerðist, raunar virðist hún ekki eiga erfitt með að ræða neitt. Henni þó enn í fersku minni stundin sem allt breyttist, þegar Stefán bróðir hennar varð bráðkvaddur, 31 árs gamall. Eftir stóð fjölskylda í sárum með ótal spurningar. Hvernig geta þetta verið örlög svo ungs manns? Hvað tók hann? Var það heilablóðfall? Hjartaáfall?

Þessum spurningum hefur aldrei fengist svarað að fullu en í þokunni sem fylgdi tóku aðrar spurningar að leita á Katrínu – um guð og trúarbrögð, tilgang alheimsins en kannski fyrst og fremst hennar eigið hlutverk.

„Það leiddi mig á nýja braut. Stundum verða vendipunktar í lífinu sem valda því að maður endurmetur allt og þetta var það augnablik fyrir mig,“ segir Katrín. „Ég held að margir upplifi það við ástvinamissi, sérstaklega þegar viðkomandi er svo ungur.“

Katrín segist hafa litið til yfirmanns síns á þeim tíma, manns sem hún kunni afar vel við og leit upp til.

„En ég man eftir að hafa horft á hann og hugsað að ég vildi ekki vakna á sextugsaldri og vera hann. Það er harkalegt en það er sannleikurinn,“ segir hún með þunga. „Þetta var ekki fyrir mig.“

Katrín minnist þess að hafa komið heim frá vinnu, sest niður með tómt blað og skrifað niður allt það sem hún naut þess að gera, allt það sem færði henni gleði, hversu kjánalegt sem það kunni að virðast. Jú, hún naut þess að skrifa, að segja sögur. Hún elskaði kvikmyndir og þess utan vildi hún geta stjórnað eigin vinnutíma og vinna fyrir sjálfa sig.

„Svo ég hugsaði að margt af þessu væri að leiða mig að einhverju í kvikmynda- eða skemmtanaiðnaðinum og ég man eftir að hafa hringt í umboðsskrifstofu í Philadelphiu sem ég vissi að væri með námskeið,“ segir hún.

Katrín og eiginmaður hennar skrifuðu handritið að The Expendables 3 ásamt Sylvester Stallone. Ljósmynd/Katrín Benedikt

„Ég spurði: „Hvers konar námskeið eruð þið með?“ Og þau svöruðu: „Tjah, við erum með talsetningarnámskeið.“ Ég hugsaði: „Guð nei, röddin í mér berst ekki einu sinni þvert yfir herbergið.“ Þau buðu líka upp á leiklistarnámskeið en ég gæti aldrei nokkurn tíma staðið fyrir framan myndavélina. Ég vildi ekki einu sinni ganga kirkjugólfið í brúðkaupinu mínu.“

Hún hristir ljósan kollinn brosandi. „En eftir það kom í ljós að þau voru með námskeið í handritaskrifum fyrir kvikmyndir. Fram að þeim tímapunkti hafði mér aldrei einu sinni dottið það í hug en ég fór á þetta námskeið. Þetta voru mjög persónulegir tímar með bara fimm eða sex nemendum og það var þar sem ég kynntist eiginmanni mínum.“

Árið var 2000. Katrín og framtíðareiginmaður hennar, fyrrnefndur Creighton Rothenberger, smullu saman sem handritshöfundar. Í fyrstu gáfu þau ítarlegar nótur á verk hvort annars en brátt varð þeim ljóst að þau gætu allt eins unnið saman. Út frá því blómstraði ástin og ekki hefur borið skugga á samstarfið síðan.

„Hann er stórkostlegur spennuhöfundur. Hann getur lagt upp spennusenur í huga sér, vitað nákvæmlega hvernig þær munu líta vel út, hvað mun ganga upp, í hverju hún grunnast o.s.frv.,“ segir Katrín um eiginmanninn. „Ég er meira í persónusköpun, að fá samræður til að virðast eðlilegar og þannig hlutum. Mínir styrkleikar og hans styrkleikar eru svo miklar andstæður að þegar við beinum þeim saman myndum við gott teymi.“

Til þess að ná árangri þurfti þó meira en bara hæfileikana til og eins og parið átti eftir að komast að er dýrt að elta drauma.

Viðtalið við Katrínu má lesa í heild sinni í Sunnudagsblaði Morgunblaðsins.