Grjótkrabbi er nú orðinn algengasta krabbategundin á mjúkum botni á grunnsævi við Suðvesturland, en þéttleiki tegundarinnar þar er ein sú mesta sem vitað er til.
Þetta sýna niðurstöður rannsókna sem Ó. Sindri Gíslason, forstöðumaður Náttúrustofu Suðvesturlands, og Halldór Pálmar Halldórsson, forstöðumaður Rannsóknaseturs Háskóla Íslands á Suðurnesjum, munu fjalla um á Hrafnaþingi Náttúrufræðistofnunar Íslands á morgun, miðvikudag.
Í erindinu verður fjallað um landnám grjótkrabba (Cancer irroratus) við Ísland frá því hann fannst fyrst hér við land og hvernig hann hefur breiðst út til dagsins í dag, að því er fram kemur á vef stofnunarinnar.
Rannsóknir á útbreiðslu og þéttleika hafa farið fram bæði á fullorðnum einstaklingum sem og lirfum. Samhliða rannsóknum á grjótkrabba hafa fengist mikilvægar grunnupplýsingar um þéttleika tveggja algengustu krabbategundanna á grunnsævi við Ísland, þ.e. bogkrabba (Carcinus maenas) og trjónukrabba (Hyas araneus).
Tegundin þrífst vel við Ísland
Segir enn fremur að útbreiðsla hans hafi aukist mjög hratt og þekur samfelld útbreiðsla hans nú um 70% af strandlengjunni, frá Faxaflóa og norður í Eyjafjörð.
„Erfðafræðilegur breytileiki grjótkrabbans hefur nú bæði verið skoðaður innan hans náttúrulegu heimkynna í Norður-Ameríku og við Ísland, en þetta er í fyrsta skipti sem erfðafbreytileiki innan tegundarinnar hefur verið skoðaður. Niðurstöður rannsóknanna sýna fram á að erfðabreytileiki innan Íslands er svipaður og í Norður-Ameríku og hér eru engin merki um landnemaáhrif.
Landnám og útbreiðsla grjótkrabbans við Ísland hefur gengið hratt fyrir sig og virðist honum vegna vel hér. Hár erfðabreytileiki, skortur á landnemaáhrifum, hröð útbreiðsla og hár þéttleiki bæði lirfa og fullorðinna einstaklinga benda til að tegundin þrífist vel við Ísland og sé komin til að vera.“