Það markaði tímamót þegar Toyota setti tvinnbílinn Príus fyrst á markað árið 1997. Síðan þá hefur Toyota þótt leiðandi í þróun tvinnbíla og eru t.d. allir Lexus-bílar sem fluttir eru til Íslands búnir tvinntækni.
Hörður Bjarnason, tæknifulltrúi Toyota á Íslandi, segir það enga tilviljun að japanski bílarisinn hafi veðjað á tvinntæknina: „Með tengiltvinnbíl er hægt að fara megnið af öllum akstri innanbæjar á rafmagninu einu saman en samt halda fyrirvaralaust af stað úr bænum, þökk sé bensínvélinni,“ segir hann. „Í dag er uppgefin drægni Prius-tengiltvinnbílsins um 50 km á rafmagnshleðslunni, sem er hæfilegt fyrir daglegan akstur flestra til og frá heimili og vinnustað eða skóla.“
Prius kom fyrst í sölu í Evrópu árið 2000 og lenti á Íslandi um svipað leyti. Hörður segir bílana hafa reynst vel og að allflestir af fyrstu íslensku príusunum séu enn í umferð. „Það hefur sýnt sig að rafhlaðan endist eins og lofað var, þótt auðvitað séu einstaka frávik eins og með annað í gömlum bílum,“ bætir hann við en ný kynslóð Toyota Prius-tengiltvinnbíls var að koma á markað fyrir skemmstu.
Toyota hefur líka veðjað á vetnistæknina og er núna til sýnis hér á landi fyrsti fjöldaframleiddi vetnisknúni bíllinn frá Toyota; stallbakurinn Mirai: „Mirai hefur verið fáanlegur í Evrópu allt frá árinu 2015 og gefið góða raun. Hann er fernra dyra og ögn stærri en Avensis.“
Mirai notar ekki sprengihreyfil heldur efnarafal og er því í reynd rafmangsbíll þó að orkan sé geymd í formi vetnis sem dælt er á tank. „Munurinn er bara sá að í stað þess að hafa raforkuna á rafhlöðum er rafmagnið fengið úr efnarafalnum sem hvatar saman vetni og súrefni til að búa til raforku og vatn. Út um pústið á Mirai kemur því bara vatn.“
Það er síðan rafmótor sem snýr hjólunum og segir Hörður að efnarafallinn framleiði jafngildi 155 hestafla. „Toyota hefur þróað vetnisbíla í tvo áratugi, en tæknin sem notuð er í Mirai er tíu ára gömul. Útkoman er umhverfisvænn bíll með góða aksturseiginleika og lágan þyngdarpunkt sem eykur stöðugleika í akstri. Vélin er mjög hljóðlát enda eiga engar spreningar sér stað, en ef lagt er við hlustir má heyra í loftdælum sem sækja súrefni og beina inn á efnarafalinn.“
Vetnið hefur m.a. þann kost að ekki tekur langan tíma að fylla á tankinn. Að hlaða rafmagnsbíl getur kallað á þolinmæði og ákveðið skipulag en vetnistankinn fyllir ökumaður á svipaðan hátt og fyllt er á bensín- eða díselbíl. „Að dæla á vetnisbíl er ekki flókið. Er stútnum á dælunni einfaldlega komið rétt fyrir og sér búnaðurinn í dælunni og bílnum um að setja á rétt magn. Eftir 3-5 mínútur er tankurinn fullur og hægt að halda af stað hvert á land sem er þegar áfyllingarstöðvar verða komnar upp.“
Mirai er með 4,8 kg tank og segir Hörður að samkvæmt tölum framleiðanda þurfi um 1 kg af vetni til að aka 100 km. „Notkunargildi Mirai er því mjög sambærilegt því sem við þekkjum úr bensín- og díselbílum hvað varðar drægni og áfyllingartíma.“
Erfitt er að segja til um það með vissu hvort vetnisbíll eins og Mirai yrði ódýrari í rekstri en sambærilegur bensín- eða díselbíll, því eins og stendur eru engar vetnisdælustöðvar starfræktar á Íslandi. Ef miðað er við verð á vetni vestanhafs ætti kílóið af því að kosta 1.300-1.400 kr. og myndi þá fullur tankur kosta í kringum 6.500 kr. „Vetnisverð getur þó verið breytilegt milli landa enda aðstæður og framleiðslukostnaður misjafn,“ segir Hörður. „Það styttist í að nýjar vetnisstöðvar verði teknar í gagnið og verið að setja upp þrjár í Reykjavík og úti á Reykjanesi.“