Björn Jón Sigtryggsson (Kúddi)

Það eru erfið spor að kveðja foreldra sína hinstu kveðju. Fyrir tveimur árum kvöddum við elskulega mömmu, eða þann 2. apríl 2012. Nákvæmlega tveimur árum síðar stend ég í þeim sporum að kveðja þig elsku pabbi minn. Ekki bjóst ég við að þú færir svona snöggt frá og á erfitt með að sætta mig við að þú sért farinn.

Ótal minningar vakna. Alltaf gafstu þér góðan tíma til að verja með mér. Þegar ég var lítill patti spiluðum við mikið saman, rommý, kasínu eða eitthvað annað skemmtilegt spil. Í hjólhýsaferðunum okkar áttum við einstaklega ljúfar og góðar stundir. Aldrei leiddist mér þar þótt ég væri einn þar með ykkur mömmu. Á kvöldin tókum við nánast alltaf í spil og þegar veðrið var ekki gott. Sjónvarpslausu fimmtudagskvöldin eru mér minnisstæð. Þeim kvöldum varði fjölskyldan saman við eldhúsborðið við spil, lestur, hlusta á útvarpsleikrit eða eitthvað annað skemmtilegt.

Þið mamma áttu það sameiginlegt að stundum virtust þið aldrei sofa enda margt sem þurfti að gera þegar barnahópurinn var stór. Nota þurfti þann tíma sem börnin sváfu til að sinna hinum ýmsu verkum; smíða, laga, sauma, bæta, baka og margt fleira.

Þú varst mikill dýravinur eins og mamma, alltaf var köttur eða hundur á heimilinu og hændust þau öll að ykkur. Hundar voru í miklu uppáhaldi hjá þér og eftir að mamma dó var Labbi, og síðar Zorro, þitt haldreipi og einn besti félagi.

Strákarnir okkar fengu að njóta þeirra kosta sem þú hafðir. Þú gafst þeim alltaf tíma, hvort sem það var við spjall, grín eða leik. Það voru ósjaldan sem þú sóttir kubba- og bílakassann eða tindátana og settist með þeim og lékst við þá. Það er merkilegt hvað hægt var að gera lítinn dótakassa ótrúlega spennandi. Þú hafðir lag á því.

Eitt af því einstaka í fari þínu var endalaus þolinmæði og átti hún það jafnvel til að gera aðra óþolinmóða. Þessi einstaki kostur þinn var líklega hluti af öðrum kosti sem þú hafðir sem var þrjóska. Hún var alveg endalaus en nánast undantekningalaust á góðan máta, því þú varst sanngjarn og hlustaðir á rök. Annað sem einkenndi þig var umburðarlyndi og ósérhlífni.

Ég var þess heiðurs aðnjótandi að fá að vinna með þér, bæði við síldarsöltun í Strandarsíld og síðar við loðnubræðslu í Vestdalsmjöli. Það er mér afar minnisstætt þegar við unnum saman í Vestdalsmjöli þegar snjóflóð féll á verksmiðjuna. Einn og einn maður týndist út úr verksmiðjunni þar til allir voru komnir út nema þú og leið allnokkur stund þar til þú birtist. Þá var ekki neinn asi á þér frekar en fyrri daginn. Þú komst út í rólegheitunum og þurftir að sjálfsögðu að loka hurðinni á eftir þér. Líklega var það eina uppistandandi hurðin sem eftir var í verksmiðjunni. Sem betur fer voru heilladísirnar með okkur á þessum tíma þar sem allir sluppu ómeiddir.

Það voru auðvitað erfiðir tímar í þínu lífi eins og lífi annarra og oft var erfitt að yfirstíga þessa tíma. Hins vegar tókst þér það alltaf. Þegar ég kom fyrst heim til þín eftir að þú varst farinn settist ég inn í svefnherbergið ykkar mömmu. Það var skrítin tilfinning og mjög erfið. Á veggnum við rúmið þitt hangir bæn sem ég þykist vita að þú hefur reynt að tileinka þér:

Elsku besti pabbi minn. Það eru þung spor að kveðja þig. Þessari stundu hefur mér alltaf kviðið fyrir, stund sem markar tímamót í lífi sérhverrar manneskju. Ég reyni að sætta mig við missinn með því að hugsa um að þú sért kominn til þeirrar manneskju sem þú elskaðir og dáðir.

Ég þykist vita að það séu fagnaðarfundir hjá þér og mömmu núna á öðrum stað. Gabríel er viss um að amma Gunna hafi bakað köku og sett í ísskápinn til að eiga fyrir þig þegar þú kemur til hennar. Bjarki Sólon, Gabríel og Jóhanna sakna afa Kúdda óendanlega mikið. Betri afa og tengdapabba var ekki hægt að eiga. Þú gefur ömmu Gunnu stórt knús frá okkur.

Ég mun alltaf elska þig og geymi þig ávallt í hjarta mínu.

Þinn litli kútur,