Vildi bara tala við ölvaðar stúlkur

Það er gömul saga og ný að við, fullorðna fólkið, höfum misgóðan skilning á unglingum, þörfum þeirra og þrám. Það hefur ábyggilega ekkert breyst frá því að fyrirbrigðið unglingur kom fyrst fram á sjónarsviðið á síðustu öld, í þeirri merkingu sem við leggjum nú í orðið.

Ekki þurfti að segja söguhetju okkar í þessari Tímavél, Maríönnu sem var með nafnnúmerið 6464—9515, neitt um það sumarið 1982 en hún sá ástæðu til að stinga niður penna og rita Velvakanda í Morgunblaðinu bréf – af gefnu tilefni.

Eins og kurteisra ungmenna er siður, byrjaði Maríanna á því að gera grein fyrir sér; hún vann sum sé í unglingavinnunni og fékk þar á tímann 19,34 krónur. Höfundar aðsendra greina mættu gjarnan almennt fara að hennar fordæmi og láta upplýsingar um kaupið sitt fylgja með skrifunum. Það hjálpar alltaf upp á samhengið.