Í Vestmannaeyjabæ rekur Einar Björn Árnason veitingastaðinn Einsa kalda. Einar man eftir sér sýslandi í eldhúsi sem lítill peyi og leiðin lá snemma í kokkanám á meginlandinu. Hann sneri svo til baka og þegar Landeyjahöfn varð að veruleika sá Einar að grundvöllur væri fyrir að opna flottan veitingastað í miðbænum og hafa hann opinn allan ársins hring.

„Þetta gengur vel og Vestmannaeyingar eru mér hliðhollir og svo er staðurinn vinsæll fyrir hópa. Við höfum fengið frábæra dóma, en hingað koma Íslendingar til jafns á við ferðamenn,“ segir hann, en Einsi kaldi varð nýlega tíu ára. „Þetta er í raun fínn staður en samt „casual“, það má alveg koma í gallabuxum. Hér er mjög kósí og það myndast oft geggjuð stemning,“ segir hann.

Einar segir matseðilinn fjölbreyttan og býður hann upp á mat úr Eyjum, eins og lunda og svartfugl en einnig fisk og lamb.

„Ferðamennirnir panta mest fiskinn,“ segir hann. „Svo erum við með kleinuhringja-Crème brûlée; fólk er að missa sig yfir því.“

Öllu reddað fyrir kvöldið

Einar segir daginn sem opnaði hafa verið eftirminnilegan. Hann segist hafa verið mjög stressaður því kassakerfið hafði tafist á leiðinni og allir áttu auk þess eftir að læra á það. En það voru ekki einu vandræði dagsins.

„Ég var inni í eldhúsi og úti var brakandi blíða. Þá heyrðust þvílík hljóð innan úr sal, en hér eru ansi stórir gluggar. Vinur minn hafði sett litaðar filmur í gluggana sem áttu að tákna öldur og nú skein sólin beint á filmurnar. Svo byrjaði að braka í rúðunum og þær byrjuðu að springa ein af annarri. Þær bara sprungu út og inn og glerbrot út um allt. Við fengum bara áfall. En eins ótrúlegt eins og það hljómar þá fórum við strax í það að redda nýju gleri með Herjólfi og þessu var reddað fyrir kvöldið og nýjar rúður settar í,“ segir Einar og hlær.