Einu sinni var ég að spjalla við vin minn og ný afstaðin heimsókn mín til kvensjúkdómalæknis vegna túrverkja barst í tal. Vinur minn þessi varð hálf vandræðalegur og í fyrstu hélt ég að ég væri að ganga fram af honum, en hann lækkaði róminn bara og spurði hvort hann mætti spyrja mig að svolitlu. Upphófst þá eitt af þessum samtölum sem ég mun seint gleyma og mér þykir hvað vænst um. Hann útskýrði fyrir mér að þegar hann var lítill hafi eldri systir hans og móðir verið að pískra inn í stofu, hann hefði heyrt hluta af samtalinu og náð því að systir hans væri byrjuð á blæðingum og móðir þeirra væri að gefa henni leiðbeiningar. Hann hafði töluverðar áhyggjur af velferð systur sinnar og ákvað að lokum að spyrja móður sína út í þetta dularfulla fyrirbæri sem blæðingar væru og bara konur upplifðu. En honum var sagt að þetta kæmi honum ekki við. Móðir hans hefur eflaust ekki reiknað með því að þetta málefni myndi nokkurntíma á lífsleiðinni snerta hann og hann þyrfti þessvegna ekki upplýsingar um þetta háleynilega konu tengda dót.


Svo þarna sátum við á kaffihúsi, ég og vinur minn, bæði um þrítugt og hann spurði mig spjörunum úr, blæður mikið? Hve lengi? Hvar er það vont? Hefurðu farið í sund með túrtappa? Er satt að lyftu senan úr The Shining eigi sér stað þegar þú hnerrar á túr?


Árið 2016 komst hinn þá 19 ára Ryan Williams í heimsfréttirnar eftir að hafa farið mikinn á samfélagsmiðlum um þá skoðun sína að túrtappar ættu að sjálfsögðu að vera skattlagðir eins og önnur lúxusvara, og konur ættu bara að halda í sér túrblóðinu þar til þær kæmust á klósett, rétt eins og hann gerði þegar hann þyrfti að pissa. Internetið hló góðlátlega að þessum unga manni og benti honum á að kynna sér líffræði. En síðan fóru konur að deila sögum af mönnum, alvöru mönnum (sumir voru meira að segja íslenskir!) sem höfðu staðið í þeirri meiningu að konur væru full færar um að halda bara í sér þegar þær væru á túr. Hér hefur augljóslega eitthvað farið gríðarlega úrskeiðis í kynfræðslunni og það er ekki hægt að klína því öllu á mömmur sem segja við unga stráka að þeim komi þetta ekki við.


Ég man eftir að hafa setið undir fyrirlestri um ótímabært sáðlát og fengið allskyns upplýsingar um punginn, morgunbóner og hversu mikilvægt sé að halda forhúðinni hreinni. Síðan var okkur sýnd teiknuð mynd af innri kynfærum kvenna og bent á hvaðan eggin og blóðið kæmi. Búið.


Ég fór í sónarskoðun fyrir 4 árum síðan og fékk áfall yfir því hvað eggjastokkarnir í mér væru litlir, hélt þeir væru gallaðir. Kvensjúkdómalæknirinn skildi ekki neitt og sagði að þeir væru voða venjulegir bara. Ég hélt þeir ættu að vera á stærð við nýru, þannig eru þeir alltaf á teikningum. Vandræðalegt.


Það eru heilu kynslóðirnar af fólki sem skilja ekki hvernig kvenlíkaminn virkar og þessar sömu kynslóðir hafa í fáfræði sinni ákveðið að nauðsynjavörur tengdar þessum leyndardómsfulla líkama sem stundum vessar blóði frá stöðum sem bannað er að nefna því þá reiðist guð, skuli skattlagðar sem lúxus vara. Konur skuli greiða samfélaginu fyrir þessa ónáttúru sem á sér mánaðarlega stað, allt annað væri fásinna. Margur karlinn hefur jafnan gripið til þess að ráðs að nefna það að rakvélar hans séu líka skattlagðar, dirfist einhver konan að mótmæla.


Ef karl sleppir því að raka sig vex honum skegg.
Ef kona sleppir því að vera með dömubindi eða túrtappa blæðir henni gegnum buxurnar. Blóðið smitast þá í öll þau húsgögn sem hún kemst í færi við og ef við gefum okkur það að allar konur myndu sleppa töppum og bindum liði ekki á löngu þar til flest almennings sæti væru orðin blóði drifin. Konum finnst nebblega ágætt að sitja. Öll sæti á kaffihúsum, börum, fundarsölum og í strætóum, útötuð í túrblóði. Blóði drifin slóð myndi liggja í gegnum mjólkurkælinn í bónus, upp allan laugaveginn og inn um dyrnar á Hallgrímskirkju. Enginn staður væri öruggur. Ekki einu sinni Alþingi.
Eftir langan vinnudag er vel hugsanlegt að konur væru farnar að lykta nokkuð óánægjulega, en þá myndu þær bara skella sér á uppáhalds barinn með kallinum sínum, hann er hvort sem er kominn með svo þykkt og fínt skegg á þessum tímapunkti að hann finnur ekki lyktina af henni.

Höfundur er í 12 sæti á lista Kvennahreyfingarinnar