Aldraðir sem fá laun frá lífeiyrissjóði ogTtryggingastofnun ríkissins er gert að greiða tekjuskatt þó samanlögð laun þeirra nái ekki upphæð sem talið er að þurfi til eðlilegs lífsviðurværis. Þá er þeim einnig meinað að rétta hlut sinn með vinnu, sem hefðu til þess getu, því þá skerðast greiðslur frá Tryggingastofnun. Það ætti ekki að skattleggja tekjur sem ná ekki upphæð til lífsviðurværis. Aldraðir með há eftirlaun gætu unnið án skerðingar. Það á ekki að refsa þeim sem fá greitt frá Tryggingastofnun fyrir að hafa ekki komist á "jötuna"og fengið há eftirlaun í ellinni. Í stað þess eru þeir hnepptir í fátækt og "nútíma þrælatök".
Inga Sæland skrifar pistil nýlega, þar sem fram kom að Flokkur fólksins hafi lagt fram frumvarp á alþingi til afnáms skerðingar ellilífeyris vegna atvinnutekna, en frumvarpið ekki fengið afgreiðslu úr nefnd þingsins. Frumvarpinu fygldi skýrsla Hauks Arnþórssonar stjórnsýslufræðings þar sem fram kom að ríkissjóður mundi hagnast á að afnema frítekjumarkið. Hvers vegna skyldu stjórnvöld vilja viðhalda þessu óréttlæti? Ráða þar sérhagsmunir, græðgi og "mannvonska"? Getur verið að mikil auðsöfnun umfram þarfir sé fíkn ,sem þarf að meðhöndla sem sjúkdóm?
Breyti ráðamenn þjóðarinnar ekki afstöðu sinni og rétti hlut aldraða í launum, og þeirra sem njóta ekki eftirlauna en fá laun frá Tryggingarstofnun ríkisins, þarf að láta á það reyna fyrir dómstólum hvort brotið er á rétti þeirra, og þá einnig gagnvart greinum í stjórnarskráinni um jafnrétti.
Óli Stefáns Runólfsson
Meistari í rennismíði
og eftirlaunaþegi.
