Þórir S. Gröndal
Þegar ég var unglingur vissi ég fátt betra til matar en skyr. Hangikjöt var náttúrlega dásamlegt, en það fékk maður ekki nema á jólum og páskum. En skyr var hversdagsmatur og borðuðum við það tvisvar og stundum þrisvar í viku. Ég held að ég hafi verið ein mesta skyrætan í öllum Vesturbænum. Mamma taldi það líklegt og sagði að af öllum sjö systkinunum borðaði ég langmest af skyrinu.
Á þeim árum voru það bara hinir efnuðustu sem voru komnir með kæliskápa svo allir hinir urðu að kaupa í matinn á hverjum degi. Matseðill vikunnar hjá okkur var oftast svipaður. Á mánudögum var soðin ýsa og skyr og á þriðjudögum soðnar pylsur og bjúgu og kókósúpa. Soðið lambakjöt var á boðstólum á miðvikudögum, annaðhvort kjötsúpa eða lamb í karrí með brauðsúpu á eftir. Svo kom pönnusteiktur þorskur á fimmtudögum og skyr. Á föstudögum voru oftast
...