Nytsemi hlutanna fer sjaldnast eftir stærð þeirra og oft gleymist það smáa í daglegu amstri okkar. Þess vegna er valið að hefja þáttasafn þessarar bókar á vasahnífnum. Hugmyndin að því var raunar vakin með því að norskur vinur minn, Hans Petter Evensen, búháttafræðingur og áður búnaðarkennari með ýmsu fleiru, sem hefur búið á Torpo í ofanverðum Hallingdal, vék til mín spurningunni um hvort vasahnífar hefðu verið algengir á Íslandi. Hans Petter vann þá að bók um handverkfæri til sveita og hefur rannsakað sögu ýmissa þeirra, meðal annars vasahnífsins. Hans Petter kvað vasahnífinn hafa verið algengan í Englandi en að í Noregi hefðu hins vegar slíðurhnífar (slirekniv) verið hinir viðteknu brúkshnífar. Til þess að svar við fyrirspurn Hans Petters yrði ekki aðeins sótt í eigin hugarheim setti ég svohljóðandi fyrirspurn á þá merkilegu samskiptasíðu tölvuheims, Facebook, haustið 2018: Til hvers gekk Íslendingur með og brúkaði vasahníf? …
...