„Oft virðist það tilviljun háð hvort eitthvað gári yfirborðið eða sökkvi í djúpið sem engu skilar,“ skrifar Ólafur Stefánsson á Boðnarmiði. „Ég kalla það tilviljun að staka bláfátæks Skagfirðings hafi geymst í hundrað og fimmtíu…

Pétur Blöndal

p.blondal@gmail.com

„Oft virðist það tilviljun háð hvort eitthvað gári yfirborðið eða sökkvi í djúpið sem engu skilar,“ skrifar Ólafur Stefánsson á Boðnarmiði. „Ég kalla það tilviljun að staka bláfátæks Skagfirðings hafi geymst í hundrað og fimmtíu ár, og sé enn tiltæk, vísa sem lýsir sáru tóbaksleysi tómthússmannsins Bjarna Bjarnasonar, Brekku-Bjarna, langafa míns.

Á himininn skyldi ég höggva rauf

og henda þér upp á stallinn,

ef þú tækir tóbakslauf

og træðir upp í kallinn.“

Téður Brekku-Bjarni og Rannveig Sigurðardóttir, langamma Ólafs, bjuggu saman í Brekkuhúsum í Skagafirði í sex ár. Um fardaga vorið 1875 skutu þau skjólshúsi yfir

...