biðla til e-s: biðja e-n um e-ð. „Mig langaði svo í bílinn að ég biðlaði til almennings um fjárframlög.“ Ef e-r „biðlar því til einhvers“ að hann geri e-ð hefur hann e.t.v

biðla til e-s: biðja e-n um e-ð. „Mig langaði svo í bílinn að ég biðlaði til almennings um fjárframlög.“ Ef e-r „biðlar því til einhvers“ að hann geri e-ð hefur hann e.t.v. verið beðinn að miðla beiðninni og mismælt sig, annars þarf að sleppa „því“ svo hún hrífi. Og maður biðlar til karls eða konu: biður þau að giftast sér.