Elsku amma,

Amma í Melgerði.

Amma var íslensk kjarnakona og dugnaðarforkur, hún var hestakona og elskaði að fara á bak honum Ljóma. Við barnabörnin fengum oft að koma með í hesthúsið að sinna hestunum og á kaffistofunni var lika alltaf til gott kex.

Amma var með græna fingur og átti fallegan garð í húsinu þeirra við Melgerði 17 i Reykjavik. Þar voru alltaf yfirfullir pottar og beð af sumarblómum og gott var að borða moldugar gulrætur beint úr beðinu og fá að smakka fersku jarðarberin hennar og hver man ekki eftir stórum kerjum stútfullum af Hádegisblómum við innganginn á öllum heimilum sem þau bjuggu.

Amma í Vallarhjáleigu.

Vallarhjáleiga, eða bara Sveitin eins og hún er alltaf kölluð átti stóran sess í huga ömmu. Sveitin var svolítið hennar griðastaður. Þar elskaði hún að planta trjám og ræktaði heilu skógana, mokaði skít undan hestunum og nýtti i trjáræktina og var svo með allskyns ráð til að ræktin gengi sem best og sagði svo af æðruleysi já það lifir sem ekki deyr ef eitthvað af plöntunum voru lélegar. Við fórum mikið þangað sem börn og síðar með okkar eigin börn, þar var gott að vera því í sveitinni mátti, eða átti maður helst að vera alltaf svolítið skítugur og í gömlum druslufötum. Amma var líka með nokkrar hænur i sveitinni og þær voru nú ekki slæmar pönnukökurnar þar sem ríflegt var af eggjum i deginu.

Hún var afbragðs bakari og það var alltaf til nóg af jólaköku og hennar frægu hveitikökum sem hún bakaði af mikilli list, og skipti þá miklu að degið væri snarpheitt svo varla var hægt að snerta það til að fletja það út.

Amma var með yfirburðum snyrtileg og var alltaf að taka til og þrífa, húsið hennar og hlutir voru iðulega glansandi af hreinlæti og varla var búið að drekka úr kaffibollanum þegar hún var búin að þvo hann.

Amma i Amatör.

Amma og afi voru dugleg að ferðast, að stórum hluta tengdust ferðirnar innkaupum og sýningum fyrir Amatör, ljósmyndavöruversluninni sem þau áttu en i þessum ferðum fyllti amma ferðatöskurnar af gjöfum, fötum og nammi. Svo átti maður að mæta þegar þau komu heim og máta föt, og það sem passaði ekki á einn, passaði á næsta. Maður fékk sko Levis buxur á undan öllum.

Á unglingsárum okkar systra unnum við i Amatör, það var alltaf nóg að gera og við lærðum að vinna, þegar ekki voru viðskiptavinir var fyllt á vörur og þurrkað af og svo tókum við þátt i framköllununni. Það var gott að hefja starfsævina i öruggu umhverfi hjá ömmu og afa.

Amma á hverfisgötu. Amma á Egilsgötu.

Amma og afi seldu húsið við Melgerði þegar þau festu kaup á húsinu sem hýsti svo Amatör. Á laugavegi 82. Þá fluttu þau á hverfisgötuna og bjuggu þar i nokkur ár. Ömmu þótti mjög þægilegt að geta bara labbað á milli og mætti þá stundum aðeins á eftir afa i vinnuna þegar rólegt var. Svo keyptu þau Egilsgötuna og bjuggu þar þangað til stuttu eftir að afi lést. Amma bjó svo síðustu árin sín á Dalbraut í íbúð með aðgangi að þjónustu. Þar fór vel um hana og henni leið vel, örstutt i sundlaugina og hún stundaði félagsstarfið og svo hafði hún reyndar aðgang þar að mötuneyti sem hún notaði að visu frekar lítið því hún sagðist alltaf vera svo mikill gikkur að það væri erfitt að elda fyrir hana. Það væri oft svolítið erfitt að vera matvönd.

Amma tók aldrei bílpróf, hún gekk mikið og notaði strætó, strætókerfið kunni hún utanað og notaði mikið og einnig í Flórída þar sem þau bjuggu hluta árs á efri árum sínum. Hún flakkaði um Orlando i strætó því afi nennti nú ekkert alltaf að skutla henni í búðir því amma elskaði að fara í búðir og afi sótti hana í lok dags. Amma naut sín mjög í sólinni í Flórída og stundaði sólböð og synti og var alltaf sólbrún og sæt.

Amma sem var mikill snyrtipinni hugsaði alltaf vel um sig, hún hvorki reykti né drakk, gekk mikið og synti og gerði heimaæfingar. Hún átti fín föt og þótti gaman að punta sig. Fór reglulega í lagningu og notaði auðvitað dýrustu og flottustu andlitskremin og passaði að afi kæmist nú ekki að því hvað þau kostuðu.

Amma var líka handlagin, átti fina saumavél og saumaði mikið á yngri árum, saumaði til dæmis handa okkur barnaföt, smekki og rúmföt og kenndi okkur svo að sauma þegar við urðum eldri.

Amma var róleg og fróð og hafði gaman að segja frá og miðla til okkar og allt fram á síðasta dag var hún með allt á hreinu og mjög skýr í kollinum orðin 96 ára gömul. Hún sagði okkur frá löngu liðnum atburðum og spurði frétta af okkur og langömmu börnunum sínum, hún þekkti alla og mundi hvert smáatriði. Það var lika stutt í húmorinn.

Hún var líka raunsæ og sagði fyrir nokkrum árum oft að hún færi alltaf rólega, ef síminn hringdi gæti hringjandinn bara beðið meðan hún stæði upp, því hún vildi ekki detta og meiðast, því ef hún meiddist illa væri lífið nánast búið og hún kæmist ekki heim aftur.

Amma lifði góðu lífi á efri árum sínum og var nokkuð heilsuhraust en hún var oft þreytt á að heyra illa. Hún bar aldurinn vel og var alltaf glæsileg kona.

þegar þegar við heimsóttum hana undir lokin vissi hún auðvitað í hvað stefndi, sagðist vera orðin þreytt og sagði við okkur, Allt tekur enda, þetta er komið gott.

Elsku Amma okkar, það er rétt að allt tekur enda og þessi fáu kveðjuorð til þín eru bara dropi i hafið af mörgum fallegum minningum sem við getum deilt um þig með öðrum.

Góða ferð elsku amma í sumarlandið þar sem Siggi afi og Hjalti frændi bíða þín eflaust með Ljóma i taumi, stórt beð til að gróðursetja í og hlýja sundlaug til að njóta sólarinnar við.

Minningin þín lifir.