Ung kona kom inn í bankann og vildi skipta ávísun. „Ertu með skilríki?“ spurði gjaldkerinn vingjarnlega. „Já, auðvitað,“ svaraði konan og setti bókasafnsskírteinið á borðið. „Ertu ekki með eitthvað með mynd af þér á?“ „Úff, hvernig læt ég,“ sagði konan og rétti gjaldkeranum fjölskyldumynd úr veskinu. „Þetta er ég þarna í aftari röðinni.“
Guðrún var í strætó og tók eftir að ungur maður, sem hélt sér í sömu stöng og hún, starði á hana. Eftir nokkra stund sagði ungi maðurinn: „Fyrirgefðu, en hér fer ég út!“ Guðrún leit í kringum sig og sá að hún var ekki fyrir manninum og sagði: „Jæja? Farðu þá bara út, vinurinn!“ „Og þetta er stöngin mín,“ bætti maðurinn við. Guðrún starði ráðvillt á hann þangað til hann sagði: „Stöngin sem þú heldur í ... ég var að kaupa hana í Húsasmiðjunni.“
„Mig vantar 10.000 múrsteina,“ sagði maður sem kom í
...