Af fári, Njálu og Vigdísi

Ingólfur Ómar Ármannsson sendir þættinum góða kveðju með vetrarvísu, sem jafnframt er áttþættingur, en í þvi felst að innrímið og endarímið rímar saman:

Hótar fári þykkjuþrár

þekur snjárinn klif og gjár.

Emjar kári illskuflár.

ýfast bárur drynur sjár.

Í hrifningu minni yfir því að rekast á kveðskap um Njálu gætti ég þess ekki að limran
eftir Ragnar Inga Aðalsteinsson um Otkel var með höfuðstaf
á röngum stað – og með vilja
til að sýna að gæta yrði að stuðlasetningu í limrum. Í limrunni er „sagði“ áherslu-
laust í öðru vísuorði, eins og finnst glöggt þegar vísan er