Erfitt að halda sjálfri sér heilli

Það er merki­legt hvernig er­lend­ar bók­mennt­ir, sem lengi hafa verið aðgengi­leg­ar á frum­máli, verða hluti af sam­tíma­bók­mennt­um í nýju landi fyr­ir til­stilli þýðinga. Vissu­lega þekk­ist það að göm­ul hand­rit finn­ist í gögn­um lát­inna höf­unda og séu gef­in út í heimalandi þeirra að þeim látn­um, svo eft­ir­tekt veki, en það er ekki mjög al­gengt. Hins veg­ar ger­ist það oft að þýðend­ur og for­lög kjósi að snara og gefa út bæk­ur sem hafa fyr­ir löngu tal­ist nýj­ar á frum­mál­inu og lifa þar sem klass­ísk­ar bók­mennt­ir. En verða, ef þær ná flugi á nýju tungu­máli, þá að sam­tíma­bók­mennt­um; verk­um sem kunna að koma á óvart fyr­ir ým­issa hluta sak­ir, hrífa og jafn­vel ögra. Og verða að kveikj­um í sköp­un­ar­verk­um annarra.

Það vakti þannig at­hygli