Íslendingar eru sem betur fer flestir bjargálna og marga munar ekki um að borga þessi fjögur þúsund fyrir árskort, og eins er með komugjöld þeirra eldri á heilsugæsluna, þau voru ekki há. Síðan þau voru lögð niður hefur allt gengið öndvert í heilbrigðismálum með læknaskorti og lengri bið eftir þjónustu.
Landsmenn hafa allir lífeyri, og hefðu vel til hnífs og skeiðar ef ekki væri fyrir himinhátt matarverð og galinn húsnæðiskostnað.
Í það fara aurar almennings en ekki í saklausa afþreyingu eins og sund eða að koma við á heilsugæslu öðru hvoru.
Í því samhengi virðist sundkortið harla léttvægt en það getur viðhaldið sjálfsvirðingunni að taka upp debetkortið og greiða sinn hlut.
Það er er ekki síður lýðheilsa í því fólgin en sundinu sjálfu og félagsskapnum.