Simon Henderson er ósköp venjulegur maður. Meðaltal alþýðunnar, almenni, eða hvað við kjósum að kalla það. Hann siglir lygnan sjó í þessu lífi, án þess að vekja nokkra athygli. Á sínar prívat hæðir og lægðir og þegar okkur ber að garði er heldur á brattann að sækja; hann á í basli með veðlánið vegna ófyrirséðra vaxtahækkana og missir svo býsna óvænt vinnuna; einmitt þegar talið var að ekki þyrfti að grípa til frekari uppsagna. Þetta er þannig krísa að ekki dugar að opna eina vínflösku með matnum, heldur tvær.
Á leiðinni úr kjörbúðinni (sögusviðið er Bretland, þar sem ekki þarf, ótrúlegt en satt, að kaupa vín með matnum í sérmerktum og ríkisreknum vínbúðum) gengur Simon fram á nokkra óknyttapilta sem eru að niðurlægja umrenning. Hann kemur okkur og ekki síður sjálfum sér í opnu skjöldu með því að ávarpa þá og segja þeim kurteislega að hætta þeim óskunda. Nokkuð sem breytir
...