Anton Helgi Jónsson skrifar á Boðnarmjöð: Gærdagurinn var merkilegur hjá mér enda gengur maður ekki oft fram á legstein úti í skógi og sér svo, að hann var reistur yfir hest:
Ólafur bóndi Blesa sinn
í brekkunni fögru heygði.
Sá kemst í skuld sem skáldfák sinn
á skeiði lífsins teygði.
Ef í þoku og stríðum straum
það stefndi í hættu bráða
var leiknin að gefa lausan taum
og láta hestinn ráða.
Dagbjartur Dagbjartsson segir að hann hafi aldrei verið sterkur í nöfnum á bragarháttum og spyr: Má ekki kalla þetta gluðru?
Stuð- hér kvæði leggjum -luð.
Luð- þó marga skorti -ru.
Ru-
...