Jón Jens Kristjánsson hittir naglann á höfuðið í þessari ljómandi limru:
Í vætunni óðu þau elgi
og enduðu niður í svelgi
fólkið á Vogi,
vínsalinn Bogi
og Verslunarmanna-Helgi.
Ekki kemst maður mikið nær himnaríki í lifanda lífi en þegar riðið er fjörur á Mýrunum í góðra vina hópi. Í vel heppnaðri sumarferð var áð í Leirulæk og bar þá fyrir augu tignarlegt minnismerki um Vigfús Jónsson, sem betur var þekktur sem Leirulækjar-Fúsi. Hann var greindur og fróður vel, með betri skáldum á sinni tíð, en gat verið hrekkjóttur. Þursaflokkurinn gerði þennan brúðkaupsbrag þjóðkunnan:
Brúðhjónabolli
berst að höndum mér,
í tískunni ég tolli
og tala svosem ber.
...