Hafnarstarfsmenn á Seyðisfirði hafa haft í nógu að snúast þennan ágústmánuð, en allt stefnir í að met verði slegið í lönduðu magni bolfisks þegar mánuðinum lýkur. 200 mílur tóku hafnarstjórann tali.
„Það er alveg gríðarlega mikið um að vera hjá okkur og heilmikið fjör við höfnina,“ segir Rúnar Gunnarsson, hafnarstjóri Seyðisfjarðarhafnar, en ísfisktogararnir Kaldbakur EA og Gullver NS hafa hvor um sig landað afla fjórum sinnum þar það sem af er ágústmánuði.
„Þetta er komið eitthvað yfir ellefu hundruð tonn, sem búið er að landa hérna,“ segir Rúnar og bætir við að ólíklegt sé að nokkru sinni áður hafi jafn miklu magni af bolfiski verið landað á Seyðisfirði í einum mánuði.
„Við höfum verið að ræða þetta. Ég hugsa að þetta sé stærsti löndunarmánuður frá upphafi. Ég held að við höfum aldrei landað svona miklu og við eigum eftir að ég held tvær landanir til viðbótar, þannig að þetta fer eflaust hátt í fimmtán hundruð tonn. Ég veit að Gullver á eftir að landa einu sinni og ég reikna svo með Kaldbaki aftur í næstu viku.“
Mikið munar um komu Kaldbaks til Seyðisfjarðar að sögn Rúnars.
„Gullver hefur verið að landa hjá okkur um fjögur til fimm hundruð tonnum, og kannski allt upp í sex hundruð tonnum á mánuði. En svo bætist Kaldbakur við – þeir eru að landa 180 tonnum úr túr og eru því búnir að landa yfir sjö hundruð tonnum í þessum mánuði. Þetta er hrein viðbót við okkar venjulegu rútínu.“
Kaldbakur er skuttogari í eigu Útgerðarfélags Akureyringa, smíðaður í Tyrklandi á síðasta ári. Rúnar segir skipið aldrei áður hafa landað á Seyðisfirði, fyrr en einmitt nú í ágúst.
„Hann hefur verið að landa í Neskaupstað en einhverra hluta vegna beindu þeir honum inn til okkar, og síðan þá hefur hann landað hérna fjórum sinnum. Sem er auðvitað hið besta mál,“ segir Rúnar léttur í lund. „Það eru allir ánægðir með þessar landanir.“
Stutt er enda á miðin fyrir austan, þangað sem skipin sækja þorsk, ýsu og karfa að upplagi, þó ufsi slæðist af og til með.
„Svo veit ég ekki hvernig þetta verður þegar líða fer á veturinn. Kaldbakurinn færir sig ef til vill á önnur mið en Gullver heldur þó áfram, þeir landa alltaf hjá okkur.“
Segja má að handagangur hafi því verið í öskjunni fyrir austan í þessum mánuði. Svo mikill að starfsmenn hafnarinnar hafa þurft að hlaupa undir bagga við löndun; nokkuð sem þeir gera ekki alla jafna.
„Við höfum hlaupið í skarðið þegar það vantar einn og einn mann. Við erum viðstaddir löndunina hvort eð er og við höfum því reynt að hjálpa þeim eftir getu. Það er þó ekki hluti af okkar starfi, við vigtum og skráum aflann, en þarna vildi til að þá vantaði aðstoð og við vorum í aðstöðu til að bregðast við því. Þetta er náttúrlega langbest unnið svoleiðis – það hjálpast allir að.“
Fleiri löndunum fylgja óhjákvæmilega meiri tekjur fyrir höfnina, í gegnum aðstöðu-, þjónustu- og loks aflagjöld, sem skipta mestu máli að sögn Rúnars. „Það munar gríðarlega um það.“
Og eru aðkallandi verkefni við höfnina sem krefjast fjárins?
„Já, það er af nógu að taka. Ég veit eiginlega ekki hvar maður á að byrja. Við erum nýbúnir að laga þilið á gömlu ferjuhöfninni og þurfum að fara að laga smábátahöfnina, auk fjölda annarra nauðsynlegra verkefna. Það er ekkert mál að eyða peningunum,“ segir Rúnar og hlær.