Vill sjá meiri samvinnu Hafró og útgerða
Setja bókamerki
Tengdar fréttir
Veiðigjöld
„Öðru fremur hefur það verið pólitíkin og þessi pólitíski rétttrúnaður um það að aldrei megi leita að neinu úr smiðju útvegsmanna, sem hefur verið til skaða,“ segir Binni í Vinnslustöðinni.
200 mílur tóku hann tali í vikunni vegna fyrirhugaðrar loðnuleitar, en enginn kvóti hefur verið gefinn út fyrir loðnuvertíðina eftir að ekki fannst nægt magn af loðnu í loðnuleiðangri Hafrannsóknastofnunar.
„Útgerðirnar hafa talað sig saman og við munum fara yfir það með Hafró hvernig þessu verður háttað. Við verðum að kanna rækilega hvernig við stöndum að loðnuleitinni, líkt og við höfum áður gert. Það er í sjálfu sér ekkert nýtt í því,“ segir Sigurgeir Brynjar Kristgeirsson, framkvæmdastjóri Vinnslustöðvarinnar, í samtali við 200 mílur.
Útgerðirnar munu skipa hóp sem vinna á í samvinnu við Hafró við að fara yfir hvernig best verði staðið að leitinni.
„Taka þarf tillit til veðurs, hafíss og annarra þátta til að finna út hvaða tími er líklegastur til árangurs. Það er meðal þess sem við ræðum við Hafró,“ segir Binni og bendir á að undanfarin ár hafi útgerðirnar farið í leitir með stofnuninni.
„Þetta er fyrirmyndarsamvinna. Við höfum átt mjög gott og ánægjulegt samstarf við Hafró um leitirnar.“
Lýsir það ástandi eins og best verður á kosið, að útgerðir neyðist til að taka þátt í aðgerðum stofnunar vegna fjárskorts hjá hinu opinbera?
„Nei, það er ekki svo, auðvitað viljum við sjá ríkið verja meiri fjármunum til hafrannsókna, en í rauninni held ég að ekki væri skynsamlegt af Hafró að gera út heilan flota skipa til rannsókna. Útgerðirnar eiga auðvitað sjálfar fjölda skipa og það má gera hlutina miklu einfaldari og skilvirkari með samvinnu einkaaðila og opinberra aðila,“ segir Binni.
Með tæki í rekstri allt árið
„Svo má benda á að eitt af þeim skipum sem nýlega hafa komið til landsins, Aðalsteinn Jónsson, áður Libas, var hannað með það í huga að taka þátt í rannsóknarleiðöngrum með Hafrannsóknastofnun Noregs og var nýtt sem slíkt ásamt veiðum. Ef menn hugsa fyrir slíku strax á smíðatíma skipa má breyta fyrirkomulaginu við fiskileit og rannsóknir að hluta.
Ég er ekki sannfærður um að rétta leiðin sé að ríkið eigi og reki hafrannsóknir alveg á eigin forsendum. Skynsamlegra og hagkvæmara væri að gera þetta í samvinnu við atvinnugreinina sem er með öll tæki og útbúnað í rekstri allt árið.“
Skipstjórar og sjómenn hafi þá yfirgripsmikla þekkingu á hegðun loðnu sem kæmi þarna að góðum notum.
„Ef fiskifræðingar eru svo um borð með áhöfninni er það mjög líklegt til árangurs, frekar en að hver sé að vinna í sínu horni. Þetta á ekki að vera „við“ og „þið“.“
Binni bendir í þessu samhengi á togararöll, þar sem rannsökuð er staða botnfisktegunda. Þá hafa farið tveir eða þrír togarar út ásamt eigin skipum stofnunarinnar.
„Á togurunum er líka unnið að hafrannsóknum þar sem fiskifræðingar eru um borð til að meta aflann. Það leiðir til miklu hagkvæmari niðurstöðu fyrir alla aðila. Mælingarnar eru öruggari og fyrirkomulagið hefur í för með sér mikinn sparnað fyrir ríkið.“
Tvær milljónir fyrir milljarða
Binni segir það skjóta skökku við að útgerðir greiði há veiðigjöld til viðbótar við hefðbundna skatta, á sama tíma og ríkið geri stundum lítið til að halda verðmætasköpuninni við. Rifjar hann upp þegar tveimur loðnuleiðöngrum lauk og lítið sem ekkert hafði fundist af fiski í ráðherratíð Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur.
„Enginn kvóti hafði verið gefinn út og því vildu útgerðirnar leggja í þriðja leiðangurinn. Vitað var að hann myndi kosta þrjátíu til fjörutíu milljónir og var ráðherrann reiðubúinn að leggja fram tvær milljónir frá ríkinu! Nú, leiðangurinn var farinn og útgerðirnar borguðu það sem upp á vantaði.“
Í leiðangrinum fannst talsvert af loðnu og í framhaldinu var gefinn út kvóti sem síðar meir átti eftir að gefa ríkissjóði á bilinu sex til níu milljarða króna í formi skatta, þar með talinna veiðigjalda, að sögn Binna.
„Þarna var Þorgerður ráðherra ekki betur að sér um hlutina en svo að hún var aðeins reiðubúin að veðja tveimur milljónum á að ríkið fengi þarna í sinn hlut sex til níu milljarða króna! Það sýnir ekkert annað en þekkingarskort á því hvernig hagsmunir útgerðar, sjómanna, ríkis og um leið þjóðarinnar allrar fara saman. Þetta gengur ekki upp.“
Binni bendir á umræðu og gagnrýni þess efnis að útgerðarmenn eða aðrir hagsmunaaðilar eigi helst hvergi að koma að, þegar um málefni þeirra er vélað í stjórnkerfinu.
„Auðvitað eigum við að vinna saman. Mér þykir mun skynsamlegra að hjá Hafró sé virkur samráðsvettvangur, eins og reynst hefur vel hingað til. Samstarf starfsmanna Hafrannsóknastofnunar annars vegar og útvegsmanna hins vegar hefur verið mjög gott,“ segir hann.
„Öðru fremur hefur það verið pólitíkin og þessi pólitíski rétttrúnaður um það að aldrei megi leita að neinu úr smiðju útvegsmanna, sem hefur verið til skaða. Hugsunin er þá sú að útgerðirnar séu óvinur númer eitt, og að ef þær fái kvóta græði þær svo mikið að betur sé heima setið en af stað farið, eins og í tilfelli loðnuleitarinnar sem ég lýsti áður. Þetta lýsir mikilli vanþekkingu, eins og dæmin sanna.“
Virknin dregist saman um 600 metra
Fullvissa ferðamenn um að hér sé öruggt
Maskína: Framsókn í fallbaráttu
Myndir: Grindavíkurvegur aftur undir hraun
Drónamyndskeið frá hápunkti gossins í nótt
„Erum í miðri hrinu“: Styttist í Eldvörp
Mæðgur dæmdar til að greiða 64 milljónir
„Má segja að þetta gos hafi þjófstartað“