Sjávarhiti hækkar á ný

Sjávarhiti í hlýsjónum sunnan og vestan við landið hefur hækkað og var í maí og júní um og yfir meðallagi hita síðustu fimm áratugi, en hann hefur verið undir meðallagi síðustu fjögur ár. Selta sjávar á þessum slóðum er enn töluvert undir meðallagi líkt og verið hefur síðustu fjögur árin.

Þetta er eitt af því sem vorleiðangur Hafrannsóknastofnunar hefur sýnt fram á. Á vef stofnunarinnar er bent á að selta sé þó á uppleið miðað við árið 2017, þegar efri lög sjávar voru hvað ferskust.

Lækkun hita og seltu í hlýsjónum er sögð tengjast sviptingum sem verið hafa á vindafari við Labrador og í sunnanverðu Grænlandshafi undanfarin ár.

„Fyrir norðan land voru hiti og selta yfir meðallagi. Hlýsjávar gætti austur fyrir Langanes og var hiti á landgrunni norðaustur af Langanesi með því hæsta sem mælst hefur að vori undanfarna áratugi og jafnast sjávarhiti við hlýju árin 2003 og 2004. Almennt var útbreiðsla hlýsjávar mikil fyrir Norðurlandi og austur með því. Hiti og selta voru yfir meðallagi í Austur-Íslandsstraumi. Hiti og selta fyrir austan land voru um og yfir meðallagi,“ segir í niðurstöðum leiðangursins.

Næringarefni og plöntusvif

Vorblómi svifþörunga er sagður hafa verið að mestu yfirstaðinn í innanverðum Faxaflóa, en gróður almennt rýr vestan lands og norður af Vestfjörðum og styrkur næringarefna hár ef undan eru skildar grynnstu stöðvarnar og inni á Breiðafirði, Arnarfirði og Ísafjarðardjúpi.

„Frá Hornbanka og austur fyrir Siglunessnið var gróðurflekkur, en næringarefni ekki uppurin. Austur af Siglunessniði og austur um land að Krossanesi var vorblóminn yfirstaðinn og orðið næringarsnautt. Einnig var gróðurflekkur á Selvogsbanka, en annars hafði vorblóminn ekki átt sér stað að svo komnu.“

Dýrasvif

Þegar á heildina sé litið hafi átumagn í yfirborðslögum við landið í vorleiðangri 2019 verið nálægt langtímameðaltali.

„Á Vestur - og Austurmiðum var átumagn undir meðallagi, en um eða yfir meðallagi á Norður- og Suðurmiðum. Séu niðurstöður um átu bornar saman við vorið 2018 kemur í ljós að átumagnið var talsvert meira en þá fyrir sunnan og norðan land. Rauðáta var áberandi í flestum sýnum, einkum fyrir sunnan og vestan, þar sem mikið var af rauðátu á ungstigum, sem bendir til mikils vaxtar á þeim slóðum. Þá voru smáátutegundir algengar í sýnum sem tekin voru á grunnslóð fyrir sunnan land. Í kalda sjónum djúpt norðaustur af landinu var mikið um pólátu.“

• Blogga um frétt