Markaðurinn gerir kröfu um sjálfbærar, ábyrgar og vottaðar fiskveiðar. Ósamræmi í nýtingu deildra stofna í Atlantshafi hefur nú orðið til þess að dýrmætar vottanir hafa verið afturkallaðar.
Upphaf MSC-samtakanna, Marine Stewardship Council (MSC), má rekja til ársins 1992 þegar hrun varð í þorskveiðum við Nýfundnaland og olli atvinnulífinu á svæðinu miklum skakkaföllum. Gísli Gíslason er svæðisstjóri fyrir MSC í Norður-Atlantshafi og upplýsir að á þessum tíma hafi umfang þorskveiða á Nýfundnalandi verið um tvöfalt meira en er á Íslandi í dag.
„Það var alþjóðlegi matvælaframleiðandinn Unilever sem hafði frumkvæði að því, í samvinnu við World Wide Fund for Nature (WWF), að koma á kerfi til að votta sjálfbærni fiskveiða. Það var ljóst að ef verslun með sjávarafurðir úr ofnýttum fiskstofnum myndi leiða til hruns fiskstofna þá myndi slíkt bæði valda umhverfis- og samfélagsspjöllum, ásamt orðsporsáhættu og erfiðleikum í rekstri fyrirtækja.“
Segir Gísli að viðskiptahagsmunir og umhverfisvernd eigi hér augljósa samleið og á þeim grunni hafi MSC-verkefnið nú breitt úr sér um allan heim. Þjóðir heims eru mislangt á veg komnar við að votta sínar veiðar og nefnir Gísli að sum lönd vinni líka að hluta eftir öðrum kerfum. Í tilviki Íslands hafi það snemma orðið ríkjandi viðhorf innan sjávarútvegsins að brýnt væri að stunda sjálfbærar veiðar, sem svo hefur verið staðfest með fiskveiðivottun. Sjálfbærnin og vottanirnar tryggja í dag leið íslenskra sjávarafurða til kröfuhörðustu kaupenda.
Til að hljóta MSC-fiskveiðivottun þarf að fullnægja ströngum alþjóðlegum skilyrðum og á Íslandi var árið 2012 félagið Iceland Sustainable Fisheries (ISF) stofnað til að sækja um og viðhalda MSC-fiskveiðivottunum. Í dag eru um 60 sjávarútvegsfyrirtæki aðilar að ISF en alls eru á Íslandi tæplega 200 staðir með rekjanleikavottun samkvæmt MSC-staðli og geta þar með unnið og selt afurðir úr MSC-vottuðum veiðum.
„Það má færa rök fyrir því að Íslenskur sjávarútvegur hafi ákveðna forystu á heimsvísu, m.a. við innleiðingu MSC-vottunar á fiskveiðum. Árið 2019 voru um 98% af öllum lönduðum afla á Íslandi í MSC-kerfinu á sama tíma og það var um 90% hjá Norðmönnum en 55% í Kanada, sem hvort tveggja er mjög gott og þetta endurspeglar stöðu margra ríkja í Norður-Atlantshafi,“ segir Gísli. „Ísland hefur fengið 19 fiskstofna MSC-vottaða og níu af þessum stofnum vorum við fyrst til að fá vottaða. Í tilviki fimm fiskstofna er Ísland ennþá eina þjóðin með MSC-vottun og má þar nefna loðnu en nú stendur yfir kærkomin loðnuvertíð.
Ofveiðar á fiski eru ennþá vandamál víða og stórkaupendur á borð við stórmarkaði vilja vernda orðspor og leggja sitt af mörkum til umhverfismála með því að fara fram á að sá fiskur sem þeir kaupa eigi uppruna í sjálfbærum veiðum. Vottun er tæki til að staðfesta að svo sé,“ útskýrir Gísli og bætir við að þegar stóru aðilarnir á markaðinum gera svona kröfur, í takt við óskir neytenda og hagsmuni síns fyrirtækis, skapi þeir þrýsting á fiskveiðifyrirtæki um heim allan um að stunda sjálfbærar veiðar. „MSC-vottun er valkvæð en markmið samtakanna er að auka eftirspurnina eftir sjálfbærum veiðum þannig að á endanum verði heimshöfin öll nýtt með ábyrgum hætti,“ segir hann og bætir við að í dag séu ríflega 45.000 vörunúmer í yfir 100 löndum sem skarta merki MSC á umbúðum.
Það er hægt að missa vottun ef t.d. gengur illa að samræma nýtingu sameiginlegra stofna eða ef viðkvæmar dýrategundir slæðast með sem meðafli. Þannig var vottun á grásleppuveiðum við Ísland afturkölluð árið 2018 þar sem viðkvæmar fugla- og selategundir voru að veiðast sem meðafli.
„Tóku hagsmunaaðilar og stjórnvöld saman höndum til að leysa vandann og var það m.a. gert með því að banna beinar veiðar á landsel til að hlífa stofninum og stöðva grásleppuveiðar á ákveðnum svæðum þar sem mest hætta er á óæskilegum meðafla. Einnig eru aflaskráningar veiða komnar á rafrænt form og vonast til að það auki skilvirkni. Þessar úrbætur voru metnar nægjanlegar til að endurheimta vottun og gaf vottunarstofa út nýtt skírteini hinn 17. nóvember 2020 sem gildir í fimm ár með árlegri úttekt. Þessar úrbætur og endurvottun voru kærkomnar á helstu mörkuðum grásleppuhrogna.“
Eins og lesendur þekkja deila Íslendingar norsk-íslenska síldarstofninum, kolmunna- og makrílstofnum með Norðmönnum, Færeyingum, Evrópusambandinu, Bretlandi, Grænlandi og Rússlandi. Árið 2019 var niðurstaða faggiltra vottunarstofa að afturkalla allar MSC-vottanir á makrílveiðum í Norðaustur-Atlantshafi og í lok árs 2020 fór öll vottun á norsk-íslenskri síld og kolmunna sömu leið.
„Þær þjóðir sem stunda þessar veiðar hafa ávallt verið sammála um hver heildarnýtingin ætti að vera en hafa ólíka sýn á hve mikið hvert ríki ætti að fá í sinn hlut. Þess vegna hefur heildarveiði allra landa á þessum stofnum í Norðaustur-Atlantshafi verið yfir ráðleggingum alþjóðahafrannsóknaráðsins (ICES) og er það meginástæðan fyrir afturköllun á vottun. Til að endurheimta vottun þurfa þjóðirnar að tryggja að heildarveiði sé í samræmi við vísindalega ráðgjöf,“ segir Gísli.
„Það er ekki til neitt yfirþjóðlegt vald eða dómstóll sem getur einfaldlega úrskurðað um rétta skiptingu heldur þurfa þjóðirnar að komast að samkomulagi sín á milli. Þetta eru mörg auðugustu og virtustu fiskveiðiríki í heimi sem hafa alla burði til að setja gott fordæmi fyrir aðra, en svipaðar áskoranir eiga víða við um stofna, þar sem margar þjóðir skipta á milli sín heildarafla.“