Þótt fiskistofustjóri hafi lýst sig vanhæfan til að taka þátt í ráðningu í starf forritara hjá stofnuninni var ekki gætt að hæfisreglum stjórnsýslulaga við meðferð málsins, þar sem hann tilkynnti ráðherra ekki um vanhæfið svo skipa mætti staðgengil.
Þetta kemur fram í áliti umboðsmanns Alþingis.
Tengdasonurinn sótti um
Þar segir að þar sem tengdasonur fiskistofustjóra hafi sótt um starfið hafi hann lýst sig vanhæfan áður en umsóknarfresturinn rann út. Lét hann öðrum starfsmönnum Fiskistofu ráðninguna eftir. Síðar átti hann þó í samskiptum við mannauðsstjóra um fyrirhugaða ráðningu annars umsækjanda sem hafði verið metinn hæfastur. Sá afþakkaði starfið og átti þá að ráða þann næsthæfasta samkvæmt mati.
„Tölvupósti frá mannauðsstjóra, með tillögu að launum fyrir þann síðarnefnda, svaraði Fiskistofustjóri á þá leið að vegna vanhæfis hans hefðu þau sem sæju um ráðninguna fullt umboð til að ganga frá henni og launakjörum þess sem þau ákvæðu að ráða. Að því búnu afþakkaði viðkomandi boð um starfið og var þá tengdasonurinn, sem metinn var þriðji hæfastur, ráðinn,” segir í álitinu.
Átti að setja staðgengil
Umboðsmaður benti á að þegar æðsti yfirmaður stofnunar er vanhæfur til meðferðar tiltekins máls sé óhjákvæmilegt, samkvæmt stjórnsýslulögum, að skipa staðgengil. Við þessar aðstæður hefði fiskistofustjóra átt að tilkynna ráðherra um vanhæfi sitt með það fyrir augum að hann setti hæfan staðgengil til að fara með þau verkefni sem fiskistofustjóra hefðu verið ætluð vegna málsins.
„Sá staðgengill hefði þá átt að taka afstöðu til þess hvort aðrir starfsmenn Fiskistofu væru hæfir til meðferðar málsins. Eins og atvikum var háttað taldi umboðsmaður að vegna tengsla Fiskistofustjóra við umsækjandann sem hlaut starfið hefði með réttu mátt draga óhlutdrægni undirmanna hans í efa. Með vísan til framangreinds var niðurstaða umboðsmanns að að málsmeðferð Fiskistofu við ráðningu forritara hefði ekki verið í samræmi við hæfisreglur stjórnsýslulaga,” segir í álitinu.