Töpuðu máli gegn ríkinu um byggðakvóta á Þingeyri

Málefnaleg sjónarmið voru að baki ákvörðun Byggðastofnunar um að hafna umsókn Oturs ehf. Og Sigluness ehf. um byggðakvóta á Þingeyri árið 2018 og ganga til samstarfs við aðra umsækjendur.

Þetta er niðurstaða Landsréttar í máli sem höfðað var gegn íslenska ríkinu í tengslum við úthlutun  á 500 þorskígildistonnum. Dómurinn var birtur í síðustu viku og er fjallað um hann á vef Byggðastofnunar. 

Ákvörðunin er sögð hafa byggt á viðmiðum laga um verndun brothættra sjávarbyggða. Einnig var því hafnað að stofnunin hefði brotið gegn rannsóknar-, jafnræðis- og meðalhófsreglum stjórnsýslulaga.

Vildu kærendur viðurkenningu á skaðabótaábyrgð Í á tjóni sem þeir töldu sig hafa orðið fyrir vegna úthlutunar á sérstökum byggðakvóta á Þingeyri sex tiltekin fiskveiðiár, þar sem umsóknum þeirra var hafnað. Töldu útgerðirnar ljóst að um mismunun væri að ræða þar sem gerði samning við fiskvinnslufyrirtæki með starfsstöð á Þingeyri og tilteknar útgerðir, en hvorki tekið tillit til jákvæðra áhrifa þess að veita fleirum byggðakvóta né þess að útgerðirnar hefðu áform um vinnslu.

Skipting aukin áhætta 

„Eins og stefnendur benda á þá hefði það verið hagstæðara fyrir þá ef sértækum byggðakvóta hefði verið dreift á fleiri umsækjendur en einn. Engu að síður var það mat sérfræðinga Byggðastofnunar að það væri ekki vænleg leið þar sem slíkt myndi síður stuðla að markmiði um heilsársvinnslu á Þingeyri,“ segir um málið í dómi Landsréttar.

„Það getur ekki talist vera mismunun að úthluta sértækum aflaheimildum til þeirra sem hafa starfrækt vinnslu á staðnum í stað þess að úthluta hana stefnendum sem höfðu uppi áform um slíka vinnslu,“ segir í niðurstöðum dómsins. Jafnframt hafi komið fram í málinu að dreifing aflaheimilda á fleiri en einn aðila „hefði verið talinn lakari kostur en að úthluta öllu aflamarkinu á eina umsókn. Slík skipting hefði falið í sér aukna áhættu, enda um að ræða takmarkað magn sem einungis uppfyllti þörf vinnslunnar í nokkra daga.“

• Blogga um frétt