„Svo vorum við að ljúka síðustu fermingar-fræðslunni hjá okkur og vorum með tæplega 150 fermingarbörn hér um helgina og enduðum daginn á að borða pizzu saman. Hér eru tvær messur og sunnudagaskóli alla sunnudaga og yfirleitt eru nokkur börn skírð hverja helgi, ýmist í heimahúsi eða í kirkjunni. Það er eiginlega full dagskrá í kirkjunni frá morgni til kvölds alla daga því fyrir utan athafnir er hér alls kyns hópastarf, opin hús, djúpslökun, kóræfingar, fyrirlestrar, barna- og unglingastarf og margt fleira.“

Fermingarfræðslan á að vera skemmtileg

Fermingarfræðslan hefst í september ár hvert í kirkjunni og er fram í mars.

„Við hittum fermingarbörnin vikulega fram að jólum og förum auk þess í ferðalög í Vatnaskóg þar sem við gistum eina nótt. Eftir áramót eru þrjár fræðslusamverur sem fara fram á laugardögum. Þar erum við með hópastarf með mismunandi þemum og svo fáum við gjarnan einhvern fyrirlesara í heimsókn sem getur frætt okkur um eitthvað áhugavert, svo sem samskipti, jákvæða líkamsímynd eða eitthvað annað sem er gott fyrir unglinga og foreldra að fræðast um. Ein af þessum samverum er yfirleitt með foreldrum en það er gott að reyna að hitta for-eldrana líka í fræðslunni en ekki aðeins í helgihaldinu.“

Hluti af fermingarfræðslunni er að börnin taki þátt í helgihaldinu.

„Við gerum ráð fyrir því að þau mæti í ákveðið margar messur yfir veturinn og messur yfir veturinn og það eru foreldrarnir sem halda utan um það.“

Börnin fá lítið brot af kirkjunni með sér heim

Eru margir að fermast og hvernig fara fermingarnar fram?

„Í ár eru fermingarbörnin rúmlega 150. Við bjóðum upp á átta fermingar frá 3. til 14. mars og svo tvær sumarfermingar þann 18. júní.

Eftir að hafa þurft að fresta fermingum fram á sumar síðastliðin tvö ár sáum við að það er fullt af fólki sem kýs frekar að láta ferma börnin sín að sumri ef það er í boði þannig að við ákváðum að bjóða upp á þann möguleika líka.

Ég myndi lýsa fermingarathöfninni sem hátíðlegri og um leið skemmtilegri. Yfirbragðið er létt, skemmtilegir sálmar, fallegt ávarp til fermingarbarnanna og svo er fólk svo ánægt og þakklátt fyrir unglinginn sinn þennan dag. Það eru nefnilega ekki margir dagar sem eru tileinkaðir unglingnum á sama hátt og fermingardagurinn. Á fermingardaginn játa fermingarbörnin að þau vilji ganga áfram á vegi Guðs og leyfa Guði að vera hluta af sínu lífi. En fermingardagurinn gengur líka út á að sýna fermingarbarninu hversu mikilvægt og dýrmætt það er í augum Guðs og í augum fólksins síns. Vissulega eru ekki allir unglingar jafn hrifnir af því að standa í sviðsljósinu en það er gott fyrir fjölskylduna að fá að sýna barninu hversu mikils virði það er þeirra augum. Fyrir hverja athöfn er ein æfing þar sem við reynum að undirbúa fermingarbörnin vel og ná úr þeim stressinu fyrir stóra daginn. Hér velja þau vers úr Biblíunni sem þau fara með í fermingunni og þau fá svo versið sitt með sér heim á litlu spjaldi með mynd af gluggabroti úr glugganum sem er svo einkennandi fyrir Grafarvogskirkju. Þannig fá þau lítið brot af kirkjunni með sér heim á fermingardaginn.“

Hvað getur þú sagt mér um þína eigin fermingu?

„Ég fermdist á pálmasunnudag árið 1983 í Kópavogskirkju sem þá var eina kirkjan í Kópavogi. Frá athöfninni sjálfri man ég hvað helst mér þótti hún hátíðleg og hvað ég var hrædd um að gera ekki allt rétt. Mér er einnig minnisstætt þegar við komum aftur í kirkjuna nokkrum dögum síðar í altarisgöngu, sem var haldin á öðrum degi en fermingin, og það var ekki síður hátíðlegt þó ekki værum við í kyrtlum í þeirri athöfn.

Fermingarfræðslan þótti mér heldur leiðinleg og því var ég alltaf staðráðin að reyna að hafa fermingarfræðsluna skemmtilega eða í það minnsta ánægjulega og ég vona að það hafi gengið þokkalega.“

Guðrún segir fermingarfræðsluna hafa breyst mikið síðan að hún var í fermingarfræðslu því nú er gengið út frá reynsluheimi fermingarbarnsins þar sem áhersla er lögð á upplifun, að ræða siðferðileg málefni og hvernig það er að vera ung manneskja í dag með þeim áskorunum sem þau standa frammi fyrir.

„Þegar ég var í fermingarfræðslu var áherslan fyrst og fremst á að læra ýmislegt utan að.“

Guðrún fékk ýmislegt fallegt í fermingargjöf þó minnisstæðasta fermingargjöfin hafi án efa verið Biblían sem hún fékk frá ömmu sinni.

„Afi minn, sem var prestur, dó ekki löngu áður en ég fermdist og því var gjöfin aðeins frá ömmu minni prestsfrúnni. Þessi Biblía var frekar óvenjuleg því þetta var „ferða“-biblía. Hún var með rennilás og hægt var að loka henni þegar ekki var verið að nota hana.

Ég viðurkenni fúslega að mér þótti þetta minnst spennandi fermingargjöfin og hún fór bara beint upp í hillu þar sem ég hélt að hún myndi standa og safna ryki það sem eftir væri. En það fór nú ekki svo, nú er þetta líklega mest lesna bók sem ég á. Rennilásinn er löngu ónýtur og það sést á bókinni að hún er mikið notuð. Þarna vissi hún amma mín og nafna hvað hún söng. Og oft er það nú þannig að við vitum ekki hvað lífið ber í skauti sér og það sem okkur þykir lítið til koma getur reynst vera það dýrmætasta af öllu. Í dag þykir mér gaman að leika mér að þeirri hugmynd að þessi ferðabiblía frá ömmu minni standi fyrir Guð í mínu lífi. Guð sem hefur reynst mér svo vel og verið svo dýrmætur hluti af lífi mínu þrátt fyrir að hlutverk Guðs, okkar samband og mín trú hafi breyst mikið á þessum árum.“

Hið góða sigrar að lokum

Hvað getur Biblían kennt okkur um samskipti og frið á jörðu?

„Biblían er bókin um samspil Guðs og manneskjunnar. Í Biblíunni er að finna ríkan friðarboðskap og þá ekki síst í guðspjöllunum. En þar er líka fjöldinn allur af sögum um ófríð, stríð og ofbeldi enda hefur það því miður alltaf verið hluti af lífi og sögu manneskjunnar. Biblían eða Nýja testamenntið segir okkur þó fyrst og fremst að hið góða sigrar að lokum. Að þegar upp er staðið sigrar lífið dauðan og góðvildin illskuna. Hin sterku sigra ekki í öllum sögum Biblíunnar heldur eru það oft hin veiku sem sigra með visku sinni og góðvild og með því að gefast ekki upp. Upprisuboðskapur kristninnar gefur okkur þá von að við getum risið upp frá nánast hverju sem er og að lífið sé sterkara en dauðinn.“