Á undanförnum árum hefur ljósmyndarinn Gígja Einarsdóttir fangað stórkostleg augnablik af íslenska hestinum á filmu sem hafa vakið heimsathygli. Hún er hestakona af lífi og sál og ólst upp í sveit á Mýrunum þar sem hún varði miklum tíma í kringum hesta. Þessi ástríða hennar leiddi síðan til þess að hún fór að taka ljósmyndir af íslenska hestinum. 

Gígja starfar sem markaðsstjóri Íshesta, ljósmyndari og flugfreyja. Hún hefur víðtæka menntun, meðal annars í hestafræðum frá Háskólanum á Hólum, í ljósmyndun frá Tækniskólanum og í markþjálfun.

Hver er uppáhaldsstaðurinn þinn á Íslandi?

„Ég á nokkra uppáhaldsstaði en sterkustu taugarnar liggja í sveitina mína Álftárós og þær náttúruperlur sem ég hef alist upp við í nærumhverfinu þar.“

Hver er fallegasti staðurinn á Íslandi að þínu mati?

„Þó að sveitin mín skarti ljóma fegurri en ... þá hef ég eiginlega aldrei jafnað mig eftir að hafa komið í afrétt Jökulgils í Landmannalaugum, náttúrfegurðin þar er svo hrá og einstök og orkan þrungin einhverskonar eftirvæntingu. Það er einhver gátt þarna sem opnast og maður hverfur aftur í tíma og rúm og verður eitt með náttúrunni.“

Hvar á landinu eru skemmtilegustu reiðleiðirnar að þínu mati?

„Það er yfirleitt ansi mikið fjör að ríða fjörurnar, og jafngaman að fara upp á hálendið. Ég hef riðið Hópið nokkrum sinnum og það er eitthvað annað. Þannig að það er erfitt að gera upp á milli, hver staður hefur sína töfra.“

„Ég fór í þrjár hestaferðir í sumar, tvær í Landmannalaugar og eina á Snæfellsnesið þar við fórum meðal annars í kringum Kirkjufellið. En besti reiðtúrinn síðasta sumar var þegar ég og maðurinn minn fórum í reiðtúr á Snæfellsnesi þegar miðnætursólin skartaði sínu fegursta og í fjörunni tók á móti okkar ansi fagurt stóð sem birtist óvænt við sjóndeildarhringinn.“

Hvað er það við hestana sem heillar þig?

„Hestar eru er með einstaka nærveru, orkan þeirra er hrein og tær og þeir jarðtengja mig. Þegar ég búin að vera í miklum mannfjölda eða í krefjandi aðstæðum, þá hverf ég til hestanna minna og í náttúruna til að hlaða batteríin. Að vera eitt með hestinum sínum og náttúrunni er tilfinning sem erfitt er að lýsa, en fyrir mig er það fullkomnun þó að það sé eitthvað allt annað fyrir aðra. “

Sjónarhorn knapans áhugavert

„Ég nýt þess að mynda hesta í sínu náttúrulega umhverfi, eins líka á hestbaki út frá sjónarhorni knapans. Þegar ég tek myndavélina með í hestaferð þá næ ég að mynda á sjaldséðum stöðum þar sem hvorki bílar né önnur faratæki nema hestar komast á. Stundum er farið hratt yfir og þá getur verið krefjandi að taka mynd á miklum hraða og kannski bara nokkrar af myndunum koma vel út, en svo er það þessi eina sem hugsanlega gæti orðið algjör negla,“ segir Gígja. 

Hvað er það við hestana sem gerir þá að heillandi myndefni?

„Hestar eru eins og fólk, mismunandi persónuleikar. Þeir tjá sig mikið og þegar þú ferð að þekkja tjáninguna þeirra þá er svo gaman að ná þessum tilfinningum á mynd, og það gefur myndinni visst yfirbragð – er ró í henni, er spenna, gleði, sorg. Þar get ég túlkað mína eigin listrænu sýn og skapað verk sem talar til fólks á dýpri hátt en bara venjulegar hestamyndir. Ég hef vissa þörf fyrir að deila þessari túlkun með umheiminum. Ef að myndirnar mínar vekja upp sterkar tilfinningar, þá er takmarkinu náð.“

Ertu með einhver ráð fyrir þá sem vilja bæta sig í hestaljósmyndun?

„Ef þú vilt verða verða góður hestaljósmyndari þá þarftu að stúdera hesta, þú þarft að vita hvernig þeir hugsa og bregðast við. Þá veistu hvenær mestu líkurnar eru á áhugaverðri mynd. Þetta er líka bara gullna augnablikið, ertu á réttum stað á réttum tíma og samspil á milli ljóss, náttúru, hests og ljósmyndara.“