„Þú skalt syngja lítið lag“

Fátt er jafn skemmtilegt og að ræða mátt, megin og gildi popplaga. Fátt er líka jafn tilgangslaust og rökræður um tónlist enda oft og iðulega úti í skurði. Sínum augum lítur hver silfrið. En um leið – eins og við vitum – er fátt meira sameinandi. Einu sinni á ári ertu farinn að rífast við pitsusendilinn um hvort þessi eða hin „hækkunin“ hafi átt rétt á sér og að þessi jakki sem þessi eða hinn var í hafi verið gjörsamlega út úr kú. Samfélagsleg virkni keppninnar sem allir hata að elska og elska að hata er dásamleg. Alltént, hér er mín sýn á lögin sex sem verða flutt í kvöld. Skoðanir eru höfundar. Hvatningar- jafnt sem niðurrifsbréf sendist á tölvupóstfangið mitt.

Bammbaramm

Lag og texti: Hildur Kristín Stefánsdóttir

Flytjandi: Hildur

Lag sem er með fæturna kirfilega í nýju árþúsundi. Stjarna Hildar fer vaxandi og hún býr að þónokkurri reynslu sem tónlistarkona og hefur meira að segja keppt áður í Söngvakeppninni. Hér nýtir hún sjarmann vel, lagið fer rólega af stað, í hálfgerðum ballöðugír en svo springur það út með viðlagi sem límist ansi fast við heilann. Það er ákveðin næfismi í gangi, hálfgert leikskóla-element í „bammbarammbarambamm“ kaflanum (sem fer smá í taugarnar á mér) en hann gerir þó lagið um leið. En heilt yfir gengur þetta og kallast smávegis á við „I‘ll walk with you“ sem hefur notið töluverðra vinsælda. Ég yrði hissa ef Hildur fer ekki áfram með þetta.

Til mín

Lag og texti: Hólmfríður Ósk Samúelsdóttir

Flytjendur: Arnar Jónsson og Rakel Pálsdóttir

Ballaða sem siglir um kunnuglegar slóðir. Smekklegur samsöngur hjá Arnari og Rakel, það er gefið sæmilega í þegar brestur á með viðlaginu án þess þó að missa sig út í yfirkeyrða væmni. Það er eitthvað „klassískt“ við alla framvindu hér, jafnvel gamaldags og þá á jákvæðan máta. Stóreflis-lag, nánast þungbúið á köflum og virkilega vel sungið. Nokkurs konar fullorðinsútgáfa af „Skuggamynd“. Veit samt ekki, þetta gæti farið áfram... eða ekki. Er ég ekki vísindalegur í þessu?

Skuggamynd

Lag: Erna Mist Pétursdóttir

Text: Guðbjörg Magnúsdóttir

Flytjandi: Erna Mist Pétursdóttir

Falleg, hægstreym ballaða í kunnuglegum – og hæfandi – Eurovision-gír. Einfalt, strípað píanóspil opnar það og fín rödd Ernu leiðir okkur inn. Hún veldur þessu vel, syngur sterkt yfir lágstemmdu undirspilinu sem verður svo, eðlilega, meira knýjandi eftir því sem á líður. Það er þessi línulega hækkun sem er svo einkennandi fyrir mörg þessara laga. Hér er hins vegar brotið upp taktískt með dulúðugu og dreymnu píanóspili. Lokahækkunin kemur svo sterk inn undir endann og slaufað er með píanóinu góða. Þetta er bara ansi líklegt, verður að segjast.

Heim til þín

Lag: Júlí Heiðar Halldórsson

Texti: Júlí Heiðar Halldórsson og Guðmundur Snorri Sigurðarson

Flytjendur: Júlí Heiðar Halldórsson og Þórdís Birna Borgarsdóttir

Sætt og krúttlegt, fer rólega af stað en umbreytist brátt í OMAM-slagara (Of Monsters And Men), með lögbundnum „voóum“. Dúett þeirra Júlís og Þórdísar er með ágætum, samsöngurinn flottur og einsöngskaflar vel til fundnir. Útsetningin nokk glúrin og uppbyggingin sömuleiðis; OMAM-söngurinn, brassið og annað skraut kemur inn á hárnákvæmum tíma. Heilt yfir er smíðin þó fullviðkvæmnisleg, eins og það vanti smá steypu í burðarvirkið. Lagið er nokkurs konar „villt spil“, ég treysti mér ekki alveg til að giska á hvort þetta fari áfram eða sitji eftir. Fer eftir því hversu sterkt OMAM-vindarnir blása hjá fólki nú um stundir.

Mér við hlið

Lag og texti: Rúnar Eff

Flytjandi: Rúnar Eff

Rúnar keyrir inn í lagið með kraftinum, söngurinn djúpúðgur og sterkviðaður, liggur dálítið utan í kraftballöðum að hætti Foreigner og Journey. Uppbyggingin er nokkurn veginn línulega upp á við og eftir því sem nær dregur lokum hafa fleiri hljóðfæri bæst við og ekkert hamlar epískri skriðunni. Coldplay ef þeir væru að norðan. Lagið endar nokkuð furðulega, líkt og klippt sé á. Rembingurinn er fullmikill í völdum köflum, þó að uppbygging sjálfs lagsins sleppi til, a.m.k. framan af. Nei, ég er ekki sannfærður.

Nótt

Lag: Sveinn Rúnar Sigurðsson

Texti: Ágúst Ibsen

Flytjandi: Aron Hannes

Emilsson

Nútímalegt og í nettum tölvupoppsgír. Smá Friðrik Dór í söngnum. Ég fíla hvernig tónlistin hoppar og skoppar á gáskafullan hátt í bakgrunninum. Aron gerir vel í söngnum, honum liggur hátt rómur en passar um leið að gæða réttu partana tilfinningu. Enginn rembingur, söngurinn er í góðu jafnvægi við smíðina. Einfalt og fislétt á yfirborðinu sannarlega, en það er lúmskt aðdráttarafl í gangi engu að síður. Þetta áreynsluleysi, léttleikinn þ.e.a.s., gæti unnið gegn því samt. Sjáum til...