Leikárið mun hreyfa við áhorfendum

Fyrsta frum­sýn­ing­in á Stóra sviðinu verður í sept­em­ber þegar gam­an­leik­ritið Elt­um veðrið, sem bæði er leik­stýrt og samið af leik­hópn­um sjálf­um, verður frum­sýnt. „Hér er á ferð ótrú­lega fyndið og skemmti­legt gaman­verk sem end­ur­spegl­ar ís­lenska þjóðarsál. Við höf­um á til­finn­ing­unni að þetta muni hitta áhorf­end­ur í hjart­astað en við höf­um velst um af hlátri á tíma­bil­inu,“ seg­ir hann og bæt­ir við að fremstu gam­an­leik­ar­ar þjóðar­inn­ar starfi við leik­húsið og því hafi verið til­valið að fá þá til að semja verkið.

„Marg­ir þeirra eru skáld að auki og hafa skrifað sjón­varps­serí­ur, leik­rit, ára­móta­s­kaup, Spaug­stof­una og fleira. Upp kom þessi frá­bæra hug­mynd hjá þeim að fylgja eft­ir vina­hópi sem hitt­ist einu sinni á ári í úti­legu og úr er að verða ótrú­lega skemmti­leg og fynd­in sýn­ing, mjög ís­lensk og neyðarlega kunn­ug­leg. Ég skal hund­ur heita ef þakið verður ekki að rifna af hús­inu af hlátra­sköll­um hérna fram eft­ir vetri.“

Tekið á brýnu mál­efni

Framtíðardraum­ar, hindr­an­ir, bar­átta og sigr­ar eru meðal þess sem haft er að leiðarljósi í Taktu flugið, bei­bí!, glæ­nýju verki eft­ir Kol­brúnu Dögg Kristjáns­dótt­ur, sem frum­sýnt verður í Kass­an­um í sept­em­ber en um er að ræða fyrsta verk höf­und­ar sem rat­ar á svið í at­vinnu­leik­húsi.

„Verkið er sjálfsævi­sögu­legt þar sem hún fjall­ar um æsku sína, fjöl­skyldu og leiðina til þess staðar sem hún er á í dag. Þetta verk er átak­an­legt á marg­an hátt þó það sé fullt af kó­mík. Ég les þetta verk sem hetju­sögu ungr­ar stúlku sem vann skóla­hlaupið þegar hún var lít­il, tekst á við það að neyðast til að hætta að hlaupa en held­ur ótrauð áfram,“ seg­ir Magnús Geir. Leik­stjórn og leik­mynd er í hönd­um Ilm­ar Stef­áns­dótt­ur en verkið ger­ist á Íslandi og spann­ar um fjöru­tíu ára tíma­bil. „Þarna er tekið á mjög brýnu mál­efni sem hef­ur verið mikið í umræðunni und­an­far­in ár um hvernig sam­fé­lagi við vilj­um búa í sem aðgrein­ir ekki held­ur býður öll­um upp á sömu tæki­færi og þátt­töku.“

Eins og þekkt er hef­ur Magnús Geir verið end­ur­ráðinn sem þjóðleik­hús­stjóri til næstu sex ára eða allt til árs­ins 2030. mbl.is/​Eyþór

Jóla­sýn­ing­in verður venju sam­kvæmt frum­sýnd á ann­an í jól­um á Stóra sviðinu. Í ár er það verkið Yerma eft­ir Simon Stone, í leik­stjórn Gísla Arn­ar Garðars­son­ar, sem varð fyr­ir val­inu. „Þetta er ótrú­lega vel skrifað verk, nú­tíma­verk og nú­tíma­saga. Þetta er byggt á sam­nefndu verki Lorca, frá ár­inu 1934, og var frum­sýnt í London fyr­ir um sex árum. Hér er fókusað á sam­skipti í nán­um sam­bönd­um og líf nú­tíma­fólks.

Löng­un­in eft­ir að eign­ast barn verður að þrá, þráin að þrá­hyggju og þetta fer að snú­ast um það hvernig kona bregst við þegar lífið verður ekki við henn­ar heit­ustu bón.“ Seg­ir Magnús Geir um að ræða hratt og þétt verk sem minni um margt á Mayen­burg-þríleik­inn; Ell­en B., Ex og Ekki málið sem Þjóðleik­húsið sýndi á síðasta leik­ári. „Þetta er verk sem held­ur manni á sæt­is­brún­inni all­an tím­ann og mun ör­ugg­lega hreyfa við ís­lensk­um áhorf­end­um eins og það hef­ur hreyft við öll­um öðrum sem séð hafa verkið.“

Í lok janú­ar verður leik­ritið Heim,eft­ir Hrafn­hildi Hagalín, frum­sýnt í Kass­an­um og er því um að ræða fyrstu frum­sýn­ing­una á nýju ári. „Verk­in Yerma og Heim taka bæði á mál­efn­um fjöl­skyld­unn­ar en með gjör­ólík­um hætti. Það er mjög ólík­ur stíll á þess­um verk­um þó fjöl­skyld­an sé í for­grunni,“ seg­ir Magnús Geir.

„Hrafn­hild­ur Hagalín er eitt af okk­ar fremstu leik­skáld­um og hef­ur skrifað frá­bær verk í gegn­um tíðina. Síðustu ár hef­ur hún verið í leiðtoga­hlut­verki sem drama­t­úrg Þjóðleik­húss­ins en fer nú á ný í hlut­verk leik­skálds­ins og við erum svo hepp­in að fá að frum­sýna þetta ein­staka verk sem tal­ar svo sterkt til okk­ar á Íslandi í dag.“

Sjálf­ur sér Magnús Geir um leik­stjórn verks­ins en um er að ræða hans fyrsta leik­stjórn­ar­verk­efni í Þjóðleik­hús­inu. „Ég hlakka mikið til að leik­stýra á ný eins og ég gerði reglu­lega í stóli leik­hús­stjóra, bæði í Borg­ar­leik­hús­inu og í Leik­fé­lagi Ak­ur­eyr­ar,“ seg­ir hann og nefn­ir í kjöl­farið að hann hafi þó sett öll áform um leik­stjórn á ís meðan á heims­far­aldr­in­um stóð.

„Verkið ger­ist á einu kvöldi á heim­ili þar sem fortíðin bank­ar upp á og alls kon­ar óvænt­ir snún­ing­ar eiga sér stað. Þetta er feiki­lega vel skrifað og fal­legt verk en á sama tíma mjög spenn­andi og ótrú­lega fyndið. Þannig að þetta er fjöl­skyldu­drama eins og það ger­ist best og mun klár­lega hreyfa við okk­ur.“

Glæ­nýr ís­lensk­ur söng­leik­ur

Í fe­brú­ar er komið að frum­sýn­ingu á Stóra sviðinu á glæ­nýj­um ís­lensk­um söng­leik, Stormi, eft­ir þær Unni Ösp Stef­áns­dótt­ur og Unu Torfa­dótt­ur. Hér er á ferðinni verk sem tal­ar til ólíkra kyn­slóða um fyrstu stóru tíma­mót lífs­ins en í fyrri verk­um Unn­ar Asp­ar í Þjóðleik­hús­inu, verðlauna­verk­un­um Vertu úlf­ur og Saknaðarilmi, var sjón­um ein­mitt beint að mik­il­væg­um mál­efn­um í sam­tím­an­um.

„Það er nátt­úru­lega alltaf frétt þegar leik­hús­in ráðast í risa­stór­an söng­leik, hvort sem hann heit­ir Frost, Eitruð lít­il pilla eða eitt­hvað annað, en það er enn sjald­gæfara að um sé að ræða nýj­an ís­lensk­an söng­leik, hvað þá eft­ir korn­unga konu. Þetta er ný saga með nýrri tónlist eft­ir snill­ing­inn Unu Torfa­dótt­ur sem hef­ur átt al­veg ótrú­lega vin­sæl lög hér á landi á síðustu árum,“ seg­ir Magnús Geir og bend­ir á að text­arn­ir við lög Unu séu í senn djúp­ir og heiðarleg­ir.

Leik­stjórn er í hönd­um Unn­ar Asp­ar en í sýn­ing­unni hljóma þekkt lög Unu í bland við ný. „Unn­ur Ösp, sem hef­ur gert ótrú­lega hluti hér á síðustu árum, kom upp með hug­mynd að mjög flottri sögu sem bygg­ist svo­lítið á inn­taki nokk­urra texta Unu. Unn­ur skrif­ar sög­una og Una legg­ur til nokk­ur þekkt lög sem passa inn í sýn­ing­una og skrif­ar svo fjölda nýrra laga líka.“

Seg­ir Magnús Geir að um sé að ræða sögu um ungt fólk á Íslandi í dag en leik­húsið ræður inn fjölda ungra lista­manna til að taka þátt í sýn­ing­unni. „Auk Unu bæt­ast nýir og ung­ir leik­ar­ar við okk­ar leik­hóp og leika þessa sögu. Þarna er fókusað á fyrstu stóru tíma­mót lífs­ins, þegar við erum að taka fyrstu stóru skref­in út í lífið sem full­orðnir ein­stak­ling­ar.

Nám­inu er lokið, við erum að finna okk­ur lífs­föru­naut, ákveða hvað við ætl­um að verða, hvort við ætl­um að eign­ast börn og þar fram eft­ir göt­un­um en þetta er tíma­bil sem ein­kenn­ist oft af svaka­legu róti, stór­um til­finn­ing­um, mik­illi ást og ástríðu en einnig stund­um af von­brigðum og átök­um.“

Tek­ur hann fram að söng­leik­ur­inn end­ur­spegli allt þetta lit­róf og því sé um að ræða mik­inn til­finn­inga­rúss­íbana. „Þetta er mjög nú­tíma­legt verk sem all­ir tengja við, ung­ir og þeir sem eldri eru, og tónlist sem höfðar til flestra enda er Una Torfa­dótt­ir vin­sæl hjá öll­um ald­urs­hóp­um.“

Viðtalið í heild sinni má lesa á menn­ing­arsíðum Morg­un­blaðsins í dag.