„Sonur minn slasaði sig á hjóli í síðustu viku. Hann var bólginn og með saum í vör og svaf illa nóttina eftir slysið. Þegar börnin mín eru veik eða slasa sig þá þá gerir móðureðlið það að verkum að ég er alltaf að vakna til að athuga hvort sé í lagi með þau. Þessi nótt var eins. Drengurinn svaf við hlið mér, umlaði mikið og var illt. Ég var mjög glöð þegar morguninn kom því ég vissi að það versta væri yfirstaðið og nú tæki við lækningaferli. Drengurinn var duglegur að kæla vörina allan daginn með frosnu jarðarberi í poka. Þvílíkur munur. Bólgan hjaðnaði og á einum degi gat hann drukkið úr glasi á venjulegan hátt án þess að nota rör,“ segir Gunna Stella heilsumarkþjálfi í sínum nýjasta pistli:

Þennan dag sat drengurinn mikið í sófanum. Hann gat lítið annað gert enda stokkbólginn og frekar lurkum laminn. Hann horfði á kvikmyndir og þætti og átti notalega stund. Ein kvikmyndin sem hann horfði á fjallaði um strumpana. Það sem mér þótti merkilegt við myndina var hversu góð lýsing var á því hvernig hver strumpur hafði sitt hlutverk. Það er svo sem ekki eins og ég hafi aldrei horft á strumpana áður en ég hafði aldrei hugsað þetta í þessu samhengi. Bakarastrumpur bakaði, fýlustrumpur var í fýlu, gáfnastrumpur hafði eitthvað gáfulegt að segja, kraftastrumpur var sterkastur og svo mætti lengi telja. En svo var það hún Strympa. Í myndinni er sérstaklega tekið fram að Strympa var lengi búin að reyna að finna hvert hennar hlutverk væri. Hún klúðraði bakstrinum, hún gat ekki verið í fýlu, hún átti erfitt með að læra staðreyndir og hún var ekki sterk. En hún var að leita að sínu hlutverki og reyna að átta sig á því hver hún var.