„Reglulega koma fréttir í fjölmiðlum um skelfilegt einelti. Fullorðnir einstaklingar stíga fram og greina frá einelti sem þeir urðu fyrir í grunnskóla, einelti sem hafði veruleg áhrif á líf þeirra. Þessir einstaklingar gengu jafnvel í skóla, þar sem voru viðbragðsáætlanir gegn einelti, en allt kom fyrir ekki,“ segir í nýjasta pistli frá Barnaheillum: 

Kennarar eiga það flestir sameiginlegt að njóta þess að hitta fyrrum nemendur á förnum vegi og taka tal saman. Samskiptin í hópnum ber þá stundum á góma og þá kemur jafnvel í ljós að ákveðnir einstaklingar hafi lent í einelti í skólanum, án þess að starfsfólk yrði þess vart. Hvísl, augngotur og að virða ekki tillögur eða skoðanir annarra eru dæmi um útilokun sem er oftast ósýnileg þeim fullorðnu sem hjá standa. Því þarf að fyrirbyggja einelti og útilokun, en ekki einungis takast á við það þegar skaðinn er skeður, því að ekki er alltaf allt sem sýnist.