Kjúk­linga­væng­ir eru í miklu upp­á­haldi hjá flest­um grill­ur­um og mat­gæðing­um lands­ins enda mik­il kúnst að búa til góða vængi. Þegar það tekst vel er út­kom­an iðulega veisla fyr­ir bragðlauk­ana þar sem marg­slungið bragð dans­ar tangó á tung­inni... eða svo gott sem.

Hér voru grillaðir væng­ir en að auki vor­um við með bring­ur sem við skár­um niður í strimla og mar­in­eruðum á sama hátt og væng­ina. Útkom­an var upp á tíu því væng­irn­ir voru frá­bær­ir en fyr­ir þá sem elska bragðið en nenna ekki að naga sig mátt­lausa var bringu­kjötið hrein­asta unun.

Korn­brauðið var skemmti­leg til­raun sem kom á óvart og und­ir­rituð hefði aldrei trúað því hvað það er gott á bragðið. Gráðostasós­an var svo hreint ekki venju­leg og er nán­ast hægt að full­yrða að hér sé ein besta gráðostasósa allra tíma á ferðinni.