Elsku Sporðdrekinn minn, þótt þér finnist vera armæða hér og þar er það ekkert sem á að drepa niður, hvorki huga þinn né sál. Þú ert eitthvað svo mikið að finna þinn ytri og innri glæsileika, þú berð höfuðið hátt og hendir kvíðanum.

Ég er svo mikið tengd Sporðdrekum, þeir hafa svo mikil áhrif á mig, svo mig langar að segja ykkur hvernig ég hendi kvíðanum burt. Þegar hugsanir streyma í kringum mig, einhverjar ömurlegar hugsanir, þá stend ég upp og fer eitthvað annað. Og þá kemur sjálfkrafa annar kraftur til mín. Til þess að þið skiljið og tengið við það sem ég er að segja, þá er það þannig að þú situr og ætlar að gera eitthvað merkilegt. En þegar þú stendur upp manstu ekki hvað það var, svo það sem þarf að gera er að fara aftur á þann stað sem hugsunin kviknaði. Því þá kemur til þín JÁ, alveg rétt, það var þetta sem ég ætlaði að gera! Því hugsanir eyðast ekki, og þetta er vísindalega sannað.

Þú ert að fyllast hárri og næmri tíðni og skynjar miklu sterkar en þú hefur gert áður, hvað fólk er að pæla, hver er þér hliðhollur og svo framvegis. Sumir segja að þetta sé spádómsgáfa, og hana hefurðu þótt þú finnir það kannski ekki. Óttastu eigi því það verður vel séð um þig og óttinn lamar bara sálina og hugann.

Þú færð orku og kraft til að snúa sögunni þér í hag, og skilur ekki hversu auðvelt það verður fyrir þig að leysa þær hindranir sem stöðva þig á köflum. Byrjaðu bara á verkinu og þá sérðu lausnina. Ef þú ert tilbúinn að leika í ástinni, þá má þér ekki finnast að þú þurfir endilega ást, því þú hefur greinilega verið að veðja á vitlausar týpur sem henta þér ekki. Þú ert svo verðugur að kalla til þín ástina í miklu meiri gæðum en þú gerir þér grein fyrir, elsku Sporðdrekinn minn.