Jón Pétur Zimsen aðstoðarskólastjóri í Réttarholtsskóla segir að tækin sem við erum með í höndunum allar stundir dragi úr getu barna og foreldra þeirra til þess að takast á við lífið.
Jón Pétur Zimsen aðstoðarskólastjóri í Réttarholtsskóla segir að tækin sem við erum með í höndunum allar stundir dragi úr getu barna og foreldra þeirra til þess að takast á við lífið.
Jón Pétur Zimsen aðstoðarskólastjóri í Réttarholtsskóla segir að tækin sem við erum með í höndunum allar stundir dragi úr getu barna og foreldra þeirra til þess að takast á við lífið.
Við komum inn í þennan heim sem erfðafræðileg blanda foreldra okkar. Þessi blanda hefur mikil áhrif á það hvernig manneskjur við verðum en umhverfi og félagsleg endurgjöf hefur einnig töluverð áhrif á okkur.
Upp úr 2010 ruddist inn í líf okkar allra, barna og fullorðinna, tækni sem veitir aðgang að okkur og börnum okkar marga klukkutíma á dag. Eins og við vitum hefur umhverfið töluverð áhrif á það hver við verðum, hvaða viðhorf við temjum okkur, verðum við félagslega sterk með gott sjálfstraust og hvernig við tökumst á við erfiðleika/hafnanir/áskoranir.
Áðurnefnd tækni, og það sem fylgir henni, getur verið okkur til góðs ef við höfum þroska og aga til að nota hana en láta hana ekki nota okkur og skaða. Stórfyrirtækin sem „eiga“ samfélagsmiðlana og leikina sem finna á í snjalltækjum leita allra leiða til ánetja okkur með botnlausa vasa fjármagns.
Við finnum það flest á okkur sjálfum að um leið og „dauð“ stund myndast erum við komin í símann þannig að okkur leiðist ekki eina sekúndu. Það sama á við um kvíða eða depurð. Við förum í símann og „dreifum“ huganum og tökumst ekki á við erfiðleikana, við forðumst þá.
Af þessum atriðum tel ég að huggunin sé mikilvægust og að tækin hafi „rænt“ okkur og börn okkar getuna til að hugga okkur sjálf. Það er búið að taka það frá okkur að leiðast aðeins og finna það svo eftir einhvern tíma að ekkert slæmt gerist þó að okkur leiðist og lífið heldur áfram. Sú tilfinning að „yfirvinna“ leiðann veitir okkur ánægju og eykur þrautseigju og seiglu.
Það sama á við um t.d. kvíða sem tröllríður öllu núna. Að við tökumst á við hann innra með okkur, breytum hegðun, og finnum að við lifum það af að finna til kvíða. Slíkar aðferðir eru mun líklegri til að uppræta kvíðann smátt og smátt í stað þess að forðast hann og styrkja þá hegðun að forðast hann og takast ekki á við hann.
Hverskonar erfiðleikar/höfnun/áskoranir, svo lengi sem þær eru ekki óyfirstíganlegar, eru óumflýjanlegir þættir sem börnin okkar munu öll þurfa að horfast í augu við. Þjálfum þau í að hugga sig sjálf án snjalltækja, slíkt mun auka þrautseigju og minnka líkur á vanlíðan en það er verulega eftirsóknarvert.