Ekki verður annað séð en að hugmyndafræðin að baki Íslenska sjávarklasanum sé tekin að dreifast um heiminn en klasarnir eru nú orðnir níu á heimsvísu. Markmiðið með klasastarfinu er að tengja saman fræðimenn, sprotafyrirtæki og útgerðir og þannig mynda samskiptamenningu sem skilar auknum verðmætum, minni sóun og bættri umgengni við auðlindina.

Í viðtali í síðasta blaði 200 mílna rifjar Þór Sigfússon, stofnandi Íslenska sjávarklasans, upp hvernig klasastarfsemin hófst.

Aðeins tíu sprotafyrirtæki voru með aðsetur í Húsi sjávarklasans í fyrstu og voru þau flest einsmannsfyrirtæki þannig að aðeins voru um fimmtán manns í húsinu. „Núna eru þau fyrirtæki komin með á fimmta hundrað starfsmanna. Í gegnum okkar kerfi hafa farið um 200 sprotafyrirtæki og margir þeirra orðnir gríðarlega flottir.“

sjávarklasar orðnir níu í fjórum heimsálfum Mynd/mbl.is

Árangur klasans fór fljótt að fréttast og fóru að mæta erlendir gestir og segir Þór marga hverja hafa sannfærst um að klasastarfsemi af þessum toga væri eitthvað sem þá vantaði á sínum heimaslóðum.

„Þá vantaði betri tengingu milli rannsóknarstofnana, útgerða, nemenda og ekki síst þessa heims sprotafyrirtækja. Upp úr þessu ákváðum við að prófa hvort þetta væri eitthvað sem myndi ganga í öðrum löndum,“ útskýrir Þór.

Hann bendir þó á að Íslenski sjávarklasinn hefur aðeins ráðgefandi hlutverk gagnvart öðrum klösum því þessir erlendu sjávarklasar eru allir sjálfstætt reknir óháð hinum íslenska. Útrás sjávarklasans er fyrst og fremst hugmyndafræðilegs eðlis.

Nýjasti klasinn var stofnaður nýverið í Namibíu.

Umfjöllunina um útrás hugmyndafræði Sjávarklasans má lesa í síðasta blaði 200 mílna.