Aldís Rut Gísladóttir, prestur í Hafnarfjarðarkirkju, segir fermingatímabilið alltaf skemmtilegt tímabil í kirkjunni. Þessir páskar verða sérstaklega eftirminnilegir þar sem hún er ekki aðeins að ferma börn sjálf heldur er elsta barn hennar að fermast.

„Það er alltaf hátíðleg stund að sjá spennt og prúðbúin fermingarbörn koma til kirkju og stolta fjölskyldu með á fermingardaginn. Það ríkir mikil gleði í kirkjunni og þessir dagar eru yfirleitt fullir af birtu og kærleika. Kvenfélagskonurnar sem við erum svo lukkuleg að eiga hér að í Hafnarfjarðarkirkju aðstoða fermingarbörnin í kyrtlana og sjá til þess að kyrtilinn sé hreinn og fínn og sjá einnig um að róa spenntar taugar hjá sumum,“ segir Aldís Rut um stemninguna í kirkjunni.

Mikið gæfuspor að fara í guðfræði

Hefur þú alltaf verið trúuð?

„Já, ég hef alltaf trúað á Guð þó svo að vissulega komi upp efatímabil, sem er eðlilegt í þroskaferli einstaklings. Ég var alin upp við kristna trú og hún hefur hjálpað mér mikið í gegnum lífið, bæði þegar vel og illa gengur er gott að hafa haldreipi í bæninni. Eins hefur það gagnast mér mikið að minna mig á æðruleysið og að fela Guði það sem hvílir á mér, að muna að ég þarf ekki ein að burðast með áhyggjur og erfiðleika. Fermingarversið sem ég valdi mér þegar ég fermdist sjálf endurspeglar guðsmynd mína að einhverju leyti og hefur mér þótt gott að minna mig á þessi orð, reyndar svo mikið að ég er með það húðflúrað á handlegginn, en versið var: Sjá, ég er með yður alla daga, allt til enda veraldar (Matt. 28.20).“

Aldís segir Biblíuna vera uppspretta dásamlegs friðarboðskapar. mbl.is/Arnþór Birkisson

Aldís Rut segir það alls ekki hafa legið beint við að læra guðfræði.

„Ég er yngst af fjórum systkinum og faðir minn er núna vígslubiskup á Hólum í Hjaltadal en var prestur þegar ég var að alast upp. Afi minn var einnig prestur og því vorum við systkinin oft spurð hvert okkar ætlaði í prestsskap. Ég stefndi á margt annað en prestsskap en ég ákvað að skrá mig í guðfræði þegar ég var ólétt að öðru barni okkar hjóna en var ekki ákveðin hvort ég vildi verða prestur, það var ekki fyrr en í lok BA-námsins sem ég tók ákvörðun um að fara í Mag.theol.-námið. Það var mitt gæfuspor að fara í þetta nám því ekki bara eignaðist ég einstaka vini þar heldur fannst mér námið líka gera mig að heilsteyptari manneskju. Guðfræði er mjög fjölbreytt og skemmtilegt nám sem ég mæli með. Ég vígðist tveimur árum eftir að ég útskrifaðist úr námi en ég eignaðist þriðja barn okkar hjóna stuttu eftir útskrift. Ég á fimm ára vígsluafmæli í haust og starfa nú sem prestur í Hafnarfjarðarkirkju.“

Hvað finnst þér mest gefandi við prestsstarfið?

„Þetta starf er mjög fjölbreytt og skemmtilegt en einnig mjög krefjandi. Það sem mér finnst mest gefandi við prestsstarfið er öll þau fjölbreyttu samskipti sem ég á við sóknarbörnin mín. Það eru forréttindi að fá að fylgja fólki bæði á gleði- og sorgardögum en því fylgir líka mikil ábyrgð. Það er gefandi að fá að kynnast lífi fólks, að fá að vera trúað fyrir áskorunum í lífi hvers og eins, sigrum og sorgum.“

Faðir Aldísar Rutar, séra Gísli Gunnarsson, fermdi hana í Glaumbæjarkirkju. Morgunblaðið/Sigurður Ægisson

Fermingartímarnir eru skemmtilegir og líflegir

Hvernig er fermingarfræðslan?

„Fræðslan hér hjá okkur í Hafnarfjarðarkirkju hefst með þriggja daga fermingarnámskeið á haustönn. Eftir það er fræðsla einu sinni til tvisvar í mánuði yfir veturinn. Við förum dagsferð í Vatnaskóg, börnin taka þátt í fjölbreyttu helgihaldi kirkjunnar og einnig eru fræðslukvöld hjá okkur sem og samverustundir fyrir fermingarbörnin og forráðafólk þeirra. Við leggjum áherslu á að vera í góðum samskiptum við foreldra og forráðafólk sem og að fræðslan sé lifandi og skemmtileg. Við förum yfir Biblíusögur með börnunum, tölum um samskipti við hvert annað, fjöllum um guðsmyndina, altarisgönguna, kennum þeim bænir og trúarjátninguna, boðorðin 10 og margt fleira. Við erum þrjár sem sjáum um fræðsluna en ásamt mér eru það Bylgja Dís Gunnarsdóttir, æskulýðs- og samskiptafulltrúi kirkjunnar, og Jónína Ólafsdóttir sóknarprestur.“

Hvað finnst þér brenna á fermingarbörnum í dag?

„Fermingarbörnin eru yfirleitt mjög áhugasöm um lífið og tilveruna, þau eru opin og óhrædd við að spyrja spurninga. Í dag eru margir valkostir í boði fyrir börn á fermingaraldri, þau hafa val um hvar þau vilja fermast. Þau sem taka þá ákvörðun að fermast í kirkju eru því oft mjög áhugasöm um kristna trú, hefðir og menningu og því verða fermingartímarnir oft mjög skemmtilegir og líflegir.“

Hafa krakkarnir kennt þér eitthvað í vetur?

„Já, börnin og unglingarnir eru okkar helstu kennarar. Þau fá mann oft til þess að sjá hlutina frá öðru sjónarhorni, koma auga á ýmislegt sem við kannski sjáum ekki svo glatt. Ég er í fyrsta skipti að upplifa það að vera sjálf fermingarmamma, en elsti drengur okkar hjóna er að fara að fermast í sumar og það er líka mjög gaman að fá að upplifa það með honum. Fá að undirbúa þennan stóra dag á annan hátt.“

Er alltaf eins að ferma?

„Ég vona að ég sé alltaf að þroskast og eflast í starfi en fermingarathöfnin sjálf er yfirleitt eins uppbyggð þó að bænir, sálmar og fermingarræðan breytist. En þó að fermingarathöfnin sjálf sé yfirleitt eins uppbyggð er hver og ein athöfn einstök og alltaf er ég minnt á þau forréttindi að fá að fylgja þessum börnum eftir í heilan vetur, fá að tengjast þeim og fjölskyldunni og vera samferða þeim á þessum miklu mótunarárum.“

Eru margir að fermast og hvernig er fermingarhaldið í ár?

„Hópurinn sem fermist hjá okkur í ár er svipaður og fyrri ár en athafnirnar eru fimm talsins og dreifast yfir fjóra daga. Því hafa börnin og forráðafólk úr nokkrum dögum að velja og bjóðum við meðal annars upp á fermingu á sjómannadaginn, en fyrsta fermingin er á pálmasunnudag.“

Fermdist hjá föður sínum

Hvernig var fermingin þín?

„Ég fermdist fyrir 21 ári á hvítasunnu. Við vorum þrjár skólasystur sem fermdumst saman í Glaumbæjarkirkju og faðir minn fermdi okkur.“

Manstu eftir veislunni og hvað þú fékkst í fermingargjöf?

„Já, ég man vel eftir veislunni og undirbúningnum fyrir hana. Það var farið til Reykjavíkur til að kaupa fermingarföt, sem ég á ennþá. Farið var í prufugreiðslu og myndatöku fyrir fermingardaginn. Veislan var svo haldin heima eftir athöfnina í kirkjunni og ég fékk margar fallegar gjafir, mikið af skartgripum sem ég á ennþá, sem og skeyti og gestabók frá deginum. Það var gaman að fá að upplifa dag þar sem fólk kom saman til að samgleðjast mér.“

Aldís Rut Gísladóttir sá ekki fyrir sér að verða prestur en lífið kemur á óvart og hún gæti ekki verið sáttari við leiðina sem hún valdi. mbl.is/Arnþór Birkisson

Finnst þér eitthvað breyst síðan þú fermdist?

„Já, börn hafa meira val í dag um hvar þau vilja láta ferma sig. Eins finnst mér margt hafa breyst eftir Covid. Í Covid fermdust börnin í fámennum athöfnum og síðar var veislan haldin og ég held að sá tími hafi sýnt okkur og kennt að það er sjálfsagt að hafa ekki veislu og athöfn sama dag. Það var eftirminnilegur tími og mörgum börnum fannst gott að fá að eiga rólegan dag með fjölskyldunni eftir fermingarathöfnina, jafnvel fara út að borða saman og halda síðan veisluna síðar ef það var haldin veisla. Það er líka mikilvægt að muna að fermingarveislur mega vera fjölbreyttar, það er minningin um samveruna sem yfirleitt stendur upp úr eftir daginn hjá börnunum, ekki hvað það voru margar sortir af tertum.“

Hvað getur Biblían kennt okkur um samskipti og frið á jörðu?

„Biblían er meðal annars uppspretta dásamlegs friðarboðskapar. Um að við eigum að stuðla að friði jafnt hið innra sem hið ytra, að finna einnig frið í hjarta okkar. Tvöfalda kærleiksboðorðið sem og gullna reglan sem við förum yfir með fermingarbörnunum kjarnar svo margt á svo einfaldan hátt. Eins sagan af miskunnsama Samverjanum, hún er oft á dagskrá í fermingarfræðslunni hjá okkur og á alltaf erindi við okkur öll,“ segir Aldís Rut.