Óttar Pálsson hæstaréttarlögmaður og Róbert Spanó, lögmaður, fyrrverandi forseti Mannréttindadómstóls Evrópu og lagaprófessor, segja alvarlegs misskilnings gæta í orðum Þórdísar Kolbrúnar R. Gylfadóttur utanríkisráðherra í grein sem birtist í sunnudagsblaði Morgunblaðsins um uppgjör á skuldabréfum ÍL-sjóðsins.
Óttar Pálsson hæstaréttarlögmaður og Róbert Spanó, lögmaður, fyrrverandi forseti Mannréttindadómstóls Evrópu og lagaprófessor, segja alvarlegs misskilnings gæta í orðum Þórdísar Kolbrúnar R. Gylfadóttur utanríkisráðherra í grein sem birtist í sunnudagsblaði Morgunblaðsins um uppgjör á skuldabréfum ÍL-sjóðsins.
Óttar Pálsson hæstaréttarlögmaður og Róbert Spanó, lögmaður, fyrrverandi forseti Mannréttindadómstóls Evrópu og lagaprófessor, segja alvarlegs misskilnings gæta í orðum Þórdísar Kolbrúnar R. Gylfadóttur utanríkisráðherra í grein sem birtist í sunnudagsblaði Morgunblaðsins um uppgjör á skuldabréfum ÍL-sjóðsins.
Þetta kemur fram í aðsendri grein Óttars og Róberts sem birtist í Morgunblaðinu í dag. Þeir hafa verið lífeyrissjóðunum, sem eru aðaleigendur ÍL-sjóðsins, til ráðgjafar og ritað álitsgerðir um málið.
Í greininni kemur fram að íslenska ríkið beri ótakmarkaða ábyrgð á öllum skuldbindingum ÍL-sjóðs og breyti engu í því sambandi þótt ábyrgð ríkisins sé einföld eins og Þórdís Kolbrún ritar í grein sinni. Form ábyrgðarinnar að þessu leyti hafi ekki áhrif á umfang hennar.
Þeir segja það orka tvímælis að lagasetningarvald skuli beitt til að styrkja samningsstöðu ríkisins í viðræðum um fjárhagslegt uppgjör ÍL-sjóðsins. Ráðherrann dragi ekki fjöður yfir að með frumvarpinu um slit ógjaldfærra opinberra aðila sé ríkinu búinn valkostur í samningaviðræðum við kröfuhafa.
Í greininni kemur fram það sé skýrt af skrifum ráðherrans að hann telji Alþingi beinlínis skylt að bregðast við fjárhagsvanda ÍL-sjóðsins með ráðstöfunum sem myndi spara ríkissjóð og almenningi í landinu verulega fjármuni. Þess sé hins vegar ógetið að verðmætarýrnun skuldabréfanna sem leiddi af slitum sjóðsins næmi sömu fjárhæð.
„Með öðrum orðum: sparnaður ríkisins myndi endurspegla tap skuldabréfaeigenda, sem eru að langsamlega stærstum hluta lífeyrissjóðir og á endanum sjóðfélagar þeirra, þ.e. fólkið í landinu. Því væru það lífeyrissjóðir sem tækju á sig tapið af boðuðum ráðstöfunum ríkisins með tilheyrandi áhrifum á burði þeirra til lífeyrisgreiðslna til almennings í framtíðinni,” rita þeir.
Hægt er að lesa greinina í heild sinni í Morgunblaðinu sem kom út í dag.