„Þetta byrjar hjá verktakanum,“ segir Yunus Emre, tyrkneskur tónlistarmaður, í samtali við breska ríkisútvarpið BBC og á við ábyrgðina á því að fjórar af sex byggingum Ayşe Mehmet Polat-lúxusíbúðakjarnans í Gaziantep hrundu eins og spilaborgir í jarðskjálftanum á mánudaginn í síðustu viku.
Fimm manna fjölskyldu frænda hans er enn saknað og líklegast að fólkið liggi einhvers staðar grafið í rústum þess sem eitt sinn voru margra hæða fjölbýlishús í einu dýrasta hverfi borgarinnar.
Eftirmálar skjálftans hafa þróast úr sorg heillar þjóðar upp í þjóðarhneyksli. Hamfarirnar afhjúpuðu spillingu og sleifarlag við byggingarframkvæmdir sem ljóst er að nær mörg ár aftur í tímann. Nokkurra ára gömul hús, sem til þess bærir eftirlitsaðilar höfðu gefið vottorð sitt, urðu nánast að dufti við jarðhræringarnar.
Þótt Emre nefni verktaka fyrst segir hann ábyrgðina liggja mun víðar. „Verktakinn notar byggingarefni í lágum gæðaflokki. Þá kemur vottunaraðilinn. Hans hendur eru nú roðnar blóði þeirra sem létust. Verktakinn er ekki einn þarna. Þeir sem vottuðu þessa byggingu [Ayşe Mehmet Polat] eru ábyrgir ásamt ríkisstjórninni og ríkisvaldinu. Þeir hefðu aldrei átt að skrifa upp á þessa byggingu.“
Sem fyrr segir hrundu fjórar byggingar af sex í þessum tiltekna íbúðakjarna sem stóð tilbúinn um aldamótin. Íbúar höfðu hins vegar bent á ýmislegt vafasamt við frágang þeirra löngu fyrir skjálftann. Nú hefur verktakinn sem byggði húsin verið handtekinn ásamt fjölda annarra í þeirri stétt. Hann sver af sér og kveðst ekkert rangt hafa aðhafst, engin ábyrgð varðandi skjálftatjónið hvíli á honum, segir BBC frá.