Sigríður Björk Guðjónsdóttir, lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu (LRH), segir að undanfarnar vikur og mánuðir hafi vissulega reynt á hana og embættið, en nú sé þessu máli lokið og LRH fái vinnufrið á ný til þess að sinna mörgum og mikilvægum verkefnum á þessum stóra og þýðingarmikla vinnustað.

– Það er skammur tími frá því að þú tókst við starfi lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu. Varla áttirðu von á því þegar þú komst til borgarinnar frá Suðurnesjum að starfið yrði slík rússíbanareið sem mig grunar að það hafi verið fyrstu mánuðina. Hvernig hefur það verið fyrir þig að bíða eftir úrskurði Persónuverndar?

Innleiði ákveðnar breytingar

„Það eru sex mánuðir og þrír dagar frá því ég tók við embættinu. Þetta hefur auðvitað verið mjög annasamur tími. Ég er að kynnast nýju embætti og um leið byrja að innleiða ákveðnar breytingar hjá LRH.

Þegar ég byrjaði var fjárhagur embættisins ekki góður og LRH stefndi í töluverðan halla. Ég þurfti þegar í upphafi að hefja vinnu við að snúa því dæmi við og draga úr hallarekstrinum.

Við þurftum að koma nýja heimilisofbeldisverkefninu á laggirnar og til þess að geta gert það þurftum við að ráðast í mjög mikla fræðslu um alla þá þætti sem viðkoma þessum málaflokki.

Auk þess höfum við gert svolitlar breytingar á yfirstjórn Lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu, en nú er kynjahlutfallið jafnt, fimm karlar og fimm konur í yfirstjórninni.

Ennfremur höfum við verið að breyta áherslum töluvert, m.a. með því að taka í notkun hjá embættinu svokallaða straumlínustjórnun í yfirstjórn og auka þannig sýnilega stjórnun.

Á sama tíma og við erum að vinna öll þessi verkefni hefur umrætt mál verið til meðferðar hjá Persónuvernd og mikið til umfjöllunar í fjölmiðlum. Rétt er að undirstrika að málið var á milli tveggja embætta; Lögreglustjórans á Suðurnesjum og innanríkisráðuneytisins, og snerist um gagnasendingar á milli þeirra. Einnig að þær gagnasendingar áttu sér stað eftir að lekamálið svokallaða var komið fram í fjölmiðlum. Þá legg ég áherslu á að það var ekki greinargerðin frá lögreglustjóranum á Suðurnesjum sem lekið var í fjölmiðla. Efni greinargerðar lögreglustjóraembættisins á Suðurnesjum hefur aldrei ratað í fjölmiðla.“

Má draga lærdóm

Sigríður Björk bendir jafnframt á að úrskurður Persónuverndar hafi varðað form gagnasendingar og segist telja að lærdómurinn sem draga megi af umfjöllun nefndarinnar og úrskurði sé að stjórnsýslan þurfi að skoða almennt gagnasendingar og meðferð trúnaðarupplýsinga á milli stofnana.

„Það á ekki síst við skráningu mála,“ segir Sigríður Björk, „svo sem það hvernig gögn eru skráð í málaskrár og þess háttar. Hvað mína aðkomu varðar mun ég að sjálfsögðu taka fullt tillit til þessa úrskurðar og haga gagnasendingum í samræmi við hann.

Ég er vissulega fegin að þessu máli skuli vera lokið. Nú er komin niðurstaða og hægt að fara að vinna með hana. Stjórnsýslan þarf að skoða skráningu og hún þarf að skoða dulkóðun, þótt þegar sé búið að laga ýmislegt í þeim efnum sem Persónuvernd bendir á í úrskurði sínum.“

– Ólöf Nordal innanríkisráðherra segist á mbl.is í gær telja að þú hafir unnið eftir því verklagi sem almennt er viðurkennt, að þegar æðra stjórnvald (í þessu tilviki innanríkisráðuneytið – innskot blm.) kallar eftir upplýsingum þá séu þær veittar. Hún telji að þú hafir verið í góðri trú þegar þú afhentir umbeðnar upplýsingar til ráðuneytisins. Því hafi hún enga ástæðu til þess að efast um þín heilindi. Hvernig varð þér við að lesa þessi orð ráðherrans?

Þakklát fyrir traust ráðherra

„Ég er mjög ánægð með þessi orð ráðherrans og viðbrögð. Ég er einnig þakklát fyrir það traust sem ráðherrann sýnir mér.“

– Það hafa einhverjir haft á orði á því að þú yrðir að segja af þér embætti. Hefur einhvern tíma hvarflað að þér á þessu tímabili að segja af þér vegna þessa máls?

„Ýmislegt hefur verið rætt og ritað um þetta mál að undanförnu, bæði réttmætt og annað beinlínis rangt. Ég hef lært mikið af þessu ferli en það hefur ekki hvarflað að mér að segja af mér embætti.

Þetta tiltekna mál var skráð hjá Lögreglustjóranum á Suðurnesjum. Gögnin voru skráð í vinnugögn og það er allt saman rekjanlegt í tölvupóstum. Það var því ekki eins og einhver leynd hefði hvílt yfir þessari sendingu.

Persónuvernd segir að við hefðum átt að skrá málið í málaskrárkerfið, og að sjálfsögðu er full ástæða til þess að taka mark á slíkum ábendingum og breyta skráningaraðferðum.

Í raun og veru snýst úrskurður Persónuverndar um það hvernig yfirstofnanir og undirstofnanir eiga samskipti sín á milli. Ég tel raunar að sumt sé enn óútskýrt í þeim efnum, t.d. það að það á eftir að skýra frekar stöðu aðstoðarmanna ráðherra, eins og Umboðsmaður Alþingis hefur bent á.“

Tók þetta mál nærri mér

– Finnst þér þegar þú horfir til baka að allt þetta fjaðrafok hafi verið stormur í vatnsglasi?

„Ég verð að segja að sú mikla umfjöllun sem átt hefur sér stað í fjölmiðlum í kringum þetta mál hefur komið mér svolítið á óvart, ekki síst meðan það var til meðferðar hjá Persónuvernd og því lítið um það að segja í þeirri biðstöðu. Auðvitað tók ég þetta mál nærri mér og alla þá umfjöllun sem í kringum það varð og eftir á að hyggja hefði ég viljað gera hlutina með því verklagi sem Persónuvernd telur rétta.

Þeirri spurningu hefur verið varpað fram hvort ég hefði ekki átt að gera lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu kunnugt um samskipti mín við Gísla Frey, aðstoðarmann ráðherra, þegar hún vann að rannsókn sinni á lekamálinu. Því er til að svara að samskipti mín við aðstoðarmanninn fóru fram eftir að hann hafði lekið upplýsingum til fjölmiðla. Jafnframt að öll samskipti aðstoðarmanna og tölvupóstsendingar voru skoðuð af lögreglunni og allar upplýsingar um mín samskipti lágu þar fyrir.

Ég hef barist fyrir auknu innra eftirliti gagnvart lögreglunni vegna þess að við höfum miklar heimildir og við þurfum að njóta trausts.

Ég legg líka áherslu á að við megum ekki vera hrædd við eftirlitsstofnanir, sem veita nauðsynlegt aðhald. Persónuvernd á að skoða kerfið og í þessu máli kemur hún fram með ábendingar sem verður hlustað á og farið eftir.“