Innlent | mbl | 8.10.2015 | 17:04

Viku „freklega“ frá kröfum

Sigurjón Árnason, fv. bankastjóri Landsbankans. mbl.is/Þórður Arnar Þórðarson

Sigurjón Þ. Árnason og Elín Sigfúsdóttir hlutu að gera sér grein fyrir að þau viku freklega frá því sem krafðist var af störfum þeirra fyrir bankann þegar þau veittu félaginu Imon lán fyrir hlutabréfum í bankanum. Þetta er mat Hæstaréttar í dómi sem hann felldi yfir þeim í dag.

Hæstiréttur dæmdi Sigurjón Þ. Árnason, fv. bankastjóra Landsbankans, í þriggja ára og sex mánaða fangelsi í dag, en hann hafði áður verið sýknaður í héraðsdómi. Sigríður Elín Sigfúsdóttir, fyrrverandi framkvæmdastjóri fyrirtækjasviðs bankans, var einnig sakfelld og dæmd í 18 mánaða fangelsi.

Í málinu voru Sigurjón Þ. Árnason, fyrrverandi bankastjóri Landsbankans, Sigríður Elín Sigfúsdóttir og Steinþór Gunnarsson, fv. forstöðumaður verðbréfamiðlunar bankans, ákærð, ýmist fyrir umboðssvik eða markaðsmisnotkun. Imon-málið sem svo er kallað tengdist sölu Landsbankans á eigin bréfum til tveggja eignarhaldsfélaga í lok september og byrjun október árið 2008. Félögin tvö voru Imon ehf. og Azalea Resources Ltd.

Sigurjón og Sigríður Elín voru sýknuð í héraði en Steinþór dæmdur í 9 mánaða fangelsi, þar sem sex mánuðir voru skilorðsbundnir. Hæstiréttur dæmdi Steinþór hins vegar til að sitja allan tímann óskilorðsbundið.

Veð á alls ónothæfum grunni

Hæstiréttur hafnaði kröfum sakborninga um að málinu yrði vísað frá vegna vanhæfis forstjóra Fjármálaeftirlitsins og að málsmeðferðin þeirra hafi ekki samræmst stjórnarskrá.

Talið var að Sigurjón og Elín hefðu hlotið að gera sér grein fyrir að með því að veita Imon ehf. lán gegn tryggingum, sem metnar höfðu verið til verðs á alls ónothæfum grunni og voru að auki langt frá því sem almennt skyldi miða við samkvæmt útlánareglum Landsbankans, væru þau, við þær aðstæður sem ríktu á fjármála- og verðbréfamörkuðum, að víkja á freklegan hátt frá því sem af þeim var krafist í störfum þeirra fyrir bankann.

Með því móti hefðu þau misnotað aðstöðu sína hjá Landsbankanum sem hefði valdið því að félagið varð bundið við þessar ráðstafanir fjármuna og leiddu þær til verulegrar fjártjónshættu fyrir bankann, en líta yrði svo á að fjármunirnir væru félaginu nú glataðir.

Þá var Sigurjón jafnframt sakfelldur vegna framangreindra viðskipta þar sem hann hafði, sem annar af bankastjórum Landsbankans, yfirsýn yfir hin umfangsmiklu kaup bankans á eigin hlutabréfum, auk þess sem hann tók ásamt Elínu ákvörðunina um að veita Imon ehf. fyrrgreint lán 30. september 2008.

Sigurjón sýknaður af ákæru um viðskiptin við Azalea

Elín var á hinn bóginn einungis sakfelld fyrir hlutdeild í umræddu broti þar sem hún kom hvorki að sölu hlutabréfanna né tilkynningu um hana til Kauphallar Íslands. Með sömu rökum og að framan greinir var Sigurjón jafnframt sakfelldur fyrir þátt sinn við sölu hlutabréfanna til Imon ehf. 3. október 2008, en sýknaður vegna viðskiptanna við Azalea Resources Ltd sama dag þar sem óvíst var talið hver hefði tekið ákvörðun um þau af hálfu Landsbankans.

Loks var Steinþór sakfelldur fyrir að hafa sem miðlari viðskiptanna við Imon ehf. og Azalea Resources Ltd. 3. október 2008 tilkynnt þau til Kauphallar Íslands þrátt fyrir vitneskju um að kaupin yrðu fjármögnuð að fullu með láni frá Landsbankanum án frekari trygginga fyrir láninu en með veði í bréfunum sjálfum. Hlaut honum því að hafa verið ljóst að markaðsáhættan af viðskiptunum héldist áfram hjá bankanum.