Þegar fyÂrstu mótÂmÂælendÂurnir fóru að slá í olíÂutunnur fyÂrÂir utan AlþingÂisÂhúsið steig hver stjórnarandstöðuþingÂmaðurinn á fætÂur orðum í pontu í þingÂsal og krafðist afsagnar forsÂætÂisÂráðherra. Á meðan sat hann í ráðherrasÂæti sínu og krÂotaði á blað. Hann fór svo að svaÂra þingÂmÂönnunum úr ræðustÂóli, reyÂndi að skýra mál sitt.
FyÂrÂir utan mögnuðust mótÂmÂælin. Þúsundir áttu eftir að koma saman á AustÂuÂrÂvelli, líta til þingÂhússins mikið niðri fyÂrÂir og krefjÂast þess að SigmÂundur Davíð GunnÂlaÂuÂgsson færi frá völdum.
„Nóg“ stóð m.a. á skiltum mótÂmÂælenda sem voru á bilinu 8-22 þúsund, eftir því hvÂort lögreglÂan eða skiÂpÂuÂleggÂjÂendur mótÂmÂælanna voru spurðir. Eitt er víst: Þarna var saman kominn fjölmÂennur hóÂpÂur fólks sem ætlaði ekki að láta bjóða sér lengÂur að í stóli forsÂætÂisÂráðherra sæti maður sem ætti í gegnum eigÂinÂkÂonu sína peninga í þekktu skattaskjóli.
Ýmsu var kastað í átt að þingÂhúsÂinu, maÂtÂvælum og pappír. LanÂgÂfÂlestir létu þó hróp duga til að lýsa skoðun sinni á SigmÂundi og ríkisstÂjórn hans. Samstaðan var auÂglÂjós.
Á meðfyÂlgjÂandi myÂndskÂeiði, sem tekið er bæði innÂan þingÂhússins og utan í gær, má sjá hvernig dagÂuÂrinn þróaðist, hvernig fóÂlkið hóf að safnast saman, hvernig það mótÂmÂælti og af hverÂju - og hvað ráðherrann SigmÂundur Davíð var að gera inni í þingÂhúsÂinu á meðan.