Hæstiréttur Íslands hefur staðfest úrskurð Héraðsdóms Vesturlands, um að dómstjóri dómstólsins víki sæti við meðferð skaðabótamáls Samtaka sparifjáreigenda á hendur fyrrverandi stjórnendum Kaupþings.
Dómstjóri Héraðsdóms Vesturlands, Ásgeir Magnússon, kvað upp úrskurð sinn hinn 25. janúar og sagðist ákveða að víkja sæti við meðferð málsins.
Sagði hann það vera sökum þess að sonur hans, Magnús Kristinn Ásgeirsson, væri yfirlögfræðingur Kauphallarinnar, Nasdaq á Íslandi, og hefði gefið skýrslu sem vitni fyrir héraðsdómi í máli gegn Hreiðari Má Sigurðssyni, fyrrverandi forstjóra Kaupþings, og Guðnýju Örnu Sveinsdóttur, fyrrverandi fjármálastjóra bankans.
Hæstiréttur hefur nú staðfest úrskurð héraðsdóms eins og áður sagði.
Málaferlin hafa reynst samtökunum töluverð þrautaganga. Þau stefndu forsvarsmönnum Kaupþings í febrúar á síðasta ári, vegna markaðsmisnotkunar og fyrir að hafa valdið hluthöfum bankans fjártjóni með blekkingum.
Greint var frá því þá að um prófmál væri að ræða, þar sem skorið yrði úr því hvort almennir hluthafar sem áttu hlutabréf í Kaupþingi gætu sótt skaðabætur á hendur fyrrverandi stjórnendum bankans.
Stefnan var þá birt Hreiðari Má Sigurðssyni, fyrrverandi forstjóra Kaupþingssamstæðunnar, Ingólfi Helgasyni, fyrrverandi forstjóra Kaupþings á Íslandi, Magnúsi Guðmundssyni, fyrrverandi forstjóra dótturfélags Kaupþings í Lúxemborg, Ólafi Ólafssyni, sem áður var einn stærsti eigandi Kaupþings og Sigurði Einarssyni, fyrrverandi stjórnarformanni Kaupþings.
Var flestum þeirra birt stefnan á Kvíabryggju, þar sem þeir þá afplánuðu dóma.
Og viðvera þeirra á Kvíabryggju átti einmitt hlut að máli við fyrstu hindrun málsins. Í júlí á síðasta ári var málinu vísað frá Héraðsdómi Vesturlands, á grundvelli þess að mönnunum hefði ekki verið stefnt fyrir réttu varnarþingi.
Dómurinn sagði þá óumdeilt að allir ættu þeir lögheimili utan umdæmis Héraðsdóms Vesturlands; Hreiðar, Ingólfur og Magnús í Lúxemborg, Ólafur í Sviss og Sigurður í Reykjavík.
Samtökin töldu hins vegar að ef þeir væru með fasta búsetu utan lögheimilis mætti sækja þá í þeirri þinghá. Þá mætti einnig sækja þá þar sem stefnan hefði verið birt ef þeir væru búsettir erlendis. Héraðsdómur var ekki á sama máli.
Málinu var þó ekki lokið, þar sem Hæstiréttur felldi úrskurð Héraðsdóms Vesturlands úr gildi í september síðastliðnum. Lagði hann fyrir héraðsdóm að taka málið til efnismeðferðar.
Fram kemur í dómi réttarins að samtökin hafi lagt fram bréflega staðfestingu varðstjóra í fangelsinu að Kvíabryggju, frá 7. júlí 2016, á því að þeir Hreiðar, Magnús, Ólafur og Sigurður hafi allir verið vistaðir þar 10. febrúar sama ár, en það er degi eftir að málið var höfðað fyrir Héraðsdómi Vesturlands.
Þá hafi samtökin jafnframt lagt fram bréf frá 4. júlí 2016 frá stefnuvotti, sem gerði vottorð um birtingu stefnu hinn 10. febrúar sama ár.
Í bréfi stefnuvotts segir að hann hafi gefið sig fram við tvo fangaverði þegar hann kom á Kvíabryggju. Fangaverðirnir hafi haft samband við fjórmenningana og tjáð þeim að stefnuvottur biði þeirra á skrifstofu fangelsisins. Sigurður hafi þá komið þangað og stefnan verið birt fyrir honum. Síðan hafi Ólafur komið, en hann sagt stefnuvottinum að nægilegt væri að birta fyrir fangaverði, sem svo hafi verið gert.
Á hinn bóginn hafi varnaraðilarnir Hreiðar og Magnús hvorugur komið og fangavörður því fylgt stefnuvottinum í hús, þar sem þeir hafi verið vistaðir.
Þegar þangað hafi verið komið hafi þeir verið í herbergjum sínum og haft læst að sér, en þegar bankað hafi verið á dyr hafi þeir hvor fyrir sig kallað fram að þeir myndu ekki skrifa undir neitt.
Að því er þá varðar hafði stefnan því verið birt fyrir fangaverði, samkvæmt mati réttarins.