Andlát: Ísleifur Jónsson

Ísleifur Jónsson verkfræðingur andaðist á Hrafnistu í Kópavogi 23. maí síðastliðinn, níræður að aldri.

Ísleifur fæddist á bænum Einlandi í Grindavík 22. maí 1927 og ólst upp í Þorkötlustaðahverfinu. Foreldrar hans voru Jón Þórarinsson útvegsbóndi á Einlandi og kona hans Katrín Ísleifsdóttir húsmóðir.

Ísleifur lauk stúdentsprófi frá MA 1949, fyrrihlutaprófi í verkfræði við HÍ 1952 og M.Sc.-prófi í vélaverkfræði við Danmarks Tekniske Höjskole, Polyteknisk Læreanstalt í Kaupmannahöfn árið 1955.

Ísleifur helgaði mestan hluta starfsævi sinnar jarðborunum víða um heim. Hann var verkfræðingur hjá jarðhitadeild Orkustofnunar 1956-61, deildarverkfræðingur hjá Jarðborunum ríkisins 1961-69 og forstöðumaður Jarðborana ríkisins 1964-88.

Ísleifur vann mikið frumkvöðlastarf við borun eftir jarðgufu og heitu vatni víða um land til hitaveituvæðingar landsins. Hann tók einnig virkan þátt í að flytja íslenska þekkingu í gufuborunum til útlanda þegar hann tók að sér verkefni víða um heim. Má þar nefna að hann stjórnaði borun á fyrstu gufuholunum bæði í Afríku og Mið-Ameríku. Hann þróaði nýja tækni til að vekja háhitaborholur og fá þær til að gjósa.

Árið 1963 vakti Ísleifur Strokk í Haukadal til lífs með því að stjórna borun í botn hans niðri á 40 metra dýpi eftir að hann hafði stíflast og legið í dái sem goshver síðan í jarðskjálftunum 1896. Síðan þá hefur Strokkur gosið á nokkurra mínútna fresti og flestir ferðamenn sem til landsins koma sjá hverinn gjósa.

Að auki liggja eftir Ísleif fjölmargar greinar í Morgunblaðinu þar sem hann deildi þekkingu sinni og tók þátt í samfélagsumræðunni.

Ísleifur Jónsson var tvíkvæntur. Hann lætur eftir sig fjögur börn, Katrínu, Jón Högna, Einar Braga og Bergstein Reyni, fósturdótturina Hönnu Margréti, barnabörn og barnabarnabörn.

Útför hans verður gerð frá Fríkirkjunni í Reykjavík föstudaginn 2. júní klukkan 13.