Takmörkuð geta til að veita hjálp

„Leitar- og björgunarsvæði Íslands er það stórt að við höfum lítinn mátt til að sinna því. Ef upp kemur umfangsmikið slys á norðurslóðum höfum við í raun ósköp takmarkaða möguleika til að veita hjálp,“ segir Björn Karlsson, forstjóri Mannvirkjastofnunar, í Morgunblaðinu í dag.

Hann hélt í vikunni fyrirlestur í Þjóðarbókhlöðunni um áhættugreiningu og áhættumat. Var það hluti af fyrirlestraröð Rannsóknaseturs um norðurslóðir við Háskóla Íslands, en málefni norðurslóða hafa í vaxandi mæli ratað í umræðuna á undanförnum árum. Í ávarpi sínu fjallaði Björn sérstaklega um verkefni þar sem áhættugreining og áhættumat er notað til að meta áhættu og björgunarmöguleika vegna slysa á norðurslóðum.

Björn segir ljóst að efla þurfi björgunarmátt Íslendinga vegna aukinnar umferðar á norðurslóðum. „En ég tel það ekki vera rétt að íslenskir skattgreiðendur eigi einir að standa að þeirri uppbyggingu. Það er í raun ekki hægt að ætlast til þess. Mun frekar ættu menn að setja ábyrgðina á þá sem eru að athafna sig á norðurslóðum, að þeir greiði fyrir sitt,“ segir hann.

Íslenska leitar- og björgunarsvæðið er 1,9 milljónir ferkílómetra að flatarmáli. Er það næstum tuttugufalt flatarmál Íslands og ber Landhelgisgæslan ábyrgð á að hefja og stýra öllum aðgerðum vegna flug- og sjóatvika á þessu svæði. Þannig starfar Landhelgisgæslan á svæði sem nær langt suður fyrir Grænland, austur fyrir Færeyjar og norður fyrir Jan Mayen. Teygir svæðið sig að hluta yfir efnahagslögsögu fimm ríkja, samkvæmt upplýsingum frá Landhelgisgæslu Íslands.