Frá því að Snorri Már Snorrason greindist með Parkinsonsjúkdóminn 2004 hefur hann verið óþreytandi við að vekja athygli á mikilvægi hreyfingar, ekki síst fyrir fólk með Parkinson. Nú undirbýr hann sig af kappi fyrir að róa með Halldóri Sveinbjörnssyni á tveggja manna kajak frá Ísafirði inn í Reykjanes eða öfugt, rúmlega 42 km leið, um miðjan júlí og æfðu Ísfirðingarnir sig daglega á Pollinum í liðinni viku.

Þar sem Snorri, sem er nær 56 ára, getur ekki setið í bátnum nema 30 til 45 mínútur í einu gerir Halldór ráð fyrir að róðurinn með stoppi taki tíu til tólf klukkutíma. „Við ætlum að hafa vindinn í bakið og förum reglulega í land svo hann geti hreyft sig, teygt og togað. Maraþonróðurinn verður mikil áskorun fyrir mig og ekki síður fyrir Snorra. Áhorfendur geta líka skemmt sér við að fylgjast með okkur úr landi og tekið á móti okkur með kakói og kökum í hverju stoppi ef þeir vilja.“

Frá 2012 hefur Snorri farið í langar hjólaferðir á sumrin, hjólað hringveginn og um afmörkuð svæði landsins. „Ég vil sýna fólki að þetta er hægt, ef ég get það getur þú það,“ segir hann um átaksverkefnin. „Ég safna áheitum í formi hreyfingar og þinn styrkur er þín hreyfing.“ Snorri bendir á að hann og fólk í svipaðri stöðu sé eins og vatnið, reyni að fara auðveldustu leiðina, en þau megi og geti gert ýmislegt. „Við erum engar postulínsdúkkur.“

Hreyfing í stað verkjalyfja

Áður en Snorri greindist með sjúkdóminn stundaði hann kajakróður en segir að hann hafi orðið að hætta vegna þess að hann hafi ekki komist í og úr bátnum hjálparlaust. „Með Dóra með mér er ég með góða aðalvél. Hann er skipperinn og því er þetta ekkert brjálæði heldur er hann með skynsemina að leiðarljósi. En þetta verður erfitt.“ Hann leggur áherslu á að hann treysti Halldóri alfarið. „Ef mér líður illa bið ég um hjálp og fæ hana.“

Félagarnir ætla að haga siglingunni eftir vindi og fara í ferðina 11., 12. eða 13. júlí. Snorri, sem er fyrrverandi formaður Parkinsonsamtakanna, var hönnuður í Odda en hætti að vinna fyrir þremur árum og ákvað þá líka að hætta að keyra bíl. „Dagurinn var orðinn of þungur og með þennan sjúkdóm er full vinna að hreyfa sig og halda sér í formi.“ Hann fer allra sinna ferða á hjóli og segist jafnvel hjóla 30-40 km daglega auk þess sem hann fari í ræktina nokkrum sinnum í viku. „Ég sæki í hreyfinguna vegna vellíðunarinnar, hreyfi mig og teygi til að taka úr mér verkina frekar en að taka verkjalyf. Þetta eiga allir að gera, ekki bara Parkinsonsjúklingar, því enginn veit hvað morgundagurinn ber í skauti sér. Allir geta veikst og þá er eins gott að vera í góðu formi. Líka þeir sem eru orðnir 70 ára.“ Hann bendir á að fyrir greiningu hafi hann verið mjög virkur, meðal annars gengið á fjöll, stundað klifur, verið á skíðum og starfað í björgunarsveitum. „Svo hef ég alltaf hjólað mikið og er í góðu formi, held í við eiginkonuna.“

Tengdar fréttir

Stöndum saman

Þetta gerir Þórólfur þegar útlitið er svart: „Búin að vera þung vika“

• Nettó veitir 44 milljónir króna til góðgerðarmála
• Partíréttirnir sem Siggi Gunnars mælir með fyrir kvöldið!
• „Kirkjan er opin og kemur til þín“
• 400 krakka hópdans í morgunsólinni

» Fleiri tengdar fréttir