Erfitt í æsku en birti til

Kristín Ingveldur Valdimarsdóttir ætlar að líta upp úr bókinni og njóta lífsins með vinum og vandamönnum í tilefni 100 ára afmælis síns í dag. „Ég er að lesa ævisögu Skúla á Ljótunnarstöðum við Hrútafjörð, þekkti hann í gamla daga,“ segir afmælisbarnið. „Áður dóu flestir svo ungir. Það er ótrúlegt að vera 100 ára og ég ætla að halda upp á það,“ heldur hún áfram. Leggur áherslu á að fyllstu öryggisráðstafana verði gætt í veislunni. „Nóg verður af handsprittinu og hanskar fyrir þá sem vilja.“

Ingveldur, eða Inga eins og hún er gjarnan kölluð, er ánægð með lífsgönguna en segir að útlitið hafi ekki verið bjart hjá fjölskyldunni, þegar hún var á áttunda ári. „Ég hef átt gott líf en missti mömmu mína þegar ég var sjö ára, elst fimm systra, sem allar eru dánar,“ rifjar hún upp. Sigurlína Jónsdóttir, móðir hennar, dó 1928 eftir að hafa fætt andvana dóttur árið áður. Faðir hennar, Valdimar Bjarnason, sjómaður og síðar verkamaður í Reykjavík, sá því um uppeldi systranna fjögurra. „Hann hélt okkur saman og við bjuggum í húsi sem föðurbróðir minn átti.“

Eins og í paradís

Eftir að hafa verið í vist og passað börn í Reykjavík í nokkur ár með skóla var hún í sveit í Guðlaugsvík við Hrútafjörð í tvö sumur, 11 og 12 ára. „Ég fór með Súðinni, annað skiptið upp í Króksfjarðarnes og hitt á Borðeyri. Síðan var farið á hestum upp úr Gilsfirði yfir Steinadalsheiði, Bitru og inn í Hrútafjörð. Á þeim tíma lét maður hverjum degi nægja sína þjáningu. Fátæktin var mikil. Húsnæðisskortur. Erfitt líf fyrir ekkil með fjórar ungar dætur. Ég átti mér þá ósk að hafa það gott og fannst ég vera komin í paradís þegar við fluttum inn í íbúð okkar á Melhaga en pabbi lifði ekki að sjá mig í nýju húsnæði, eins og draumur hans var. En hann náði að sigla með saltfisk til Spánar.“

Eiginmaður Ingu var Jóhannes Ingibjörn Ólafsson, forstjóri Dósagerðarinnar, en hann féll frá 2004. Dóttir þeirra er Sigurlína Jóhannesdóttir. „Við Jói ferðuðumst mikið, bæði um Ísland og erlendis,“ segir Inga. „Ánægjulegasta ferðin var þegar við fórum Gæsavatnsleið með skemmtilegu fólki á tveimur jeppum 1973, ári áður en hringvegurinn var opnaður. Við vorum 12 daga í ferðinni, alltaf sólskin, og sendum svo bílana sjóleiðis heim frá Hornafirði en flugum sjálf.“ Ferð síðar um Kjöl og Sprengisand sé líka eftirminnileg. Hjónin voru ásamt öðrum með Bakká í Hrútafirði á leigu í mörg ár og á Inga góðar minningar frá þeim tíma. „Skemmtilegast var að vera úti í náttúrunni en ég veiddi líka lax. Það var fínn lax þarna.“

Inga og Jóhannes áttu alltaf heima í Vesturbænum en hún hefur búið í eigin íbúð á Aflagranda 40 síðan 2007 og notið þjónustunnar þar á margan hátt. Meðal annars farið í margar dagsferðir, spilað bingó og tekið þátt í fjöldasöng. Auk þess spilar hún félagvist, en félagsstarfið hefur reyndar að mestu legið niðri í kórónuveirufaraldrinum. „Við byrjuðum aftur í félagsvistinni á mánudaginn en það voru ekki margir, bara spilað á tveimur borðum. Þeir hraustustu!“