Sigurður Bogi Sævarsson
„Hér í Skorradal hafa verið tekin mörg skref í öryggisátt hvað varðar eldvarnir, þó alltaf megi vissulega gera betur. Í svona málum er þó alltaf hver sjálfum sér næstur og sterkustu forvarnirnar eru aðgæsla fólksins sjálfs sem hér í dalnum dvelst,“ segir Árni Hjörleifsson, oddviti Skorradalshrepps.
Í Morgunblaðinu í gær sagði frá hættu á gróðureldum í Skorradal sem oddvitinn telur síst meiri þar en annars staðar. Í gildi sé viðbragðsáætlun fyrir svæðið, vatnslagnir með úrtaki fyrir slökkvilið séu víða og í þorra sumarhúsa séu klöppur og ýmis varnarbúnaður.
„Fólk hefur rætt um að í eldvarnaskyni væri skynsamlegt að setja upp varnarhólf eða auð svæði milli skógarreita. Slíkt má skoða, en ég minni á að í Mýraeldum fyrir um 15 árum fór eldur yfir slíkt belti,“ segir Árni. „Þá hafa flóttaleiðir út úr dalnum verið bættar með breikkun vegarins í skógarhlíðinni inn eftir norðanverðum dalnum. Haldið verður áfram í því verkefni í sumar svo gerlegt verður fyrir ökumenn stórra bíla að mætast þar, sem áður var útilokað.“
Forvarnir gegn eldsvoðum segir oddvitinn að byggist í raun á almennri skynsemi fólks. Enginn ætti til dæmis að kveikja upp í grilli nema á palli sumarhúsa og fara eigi varlega með verkfæri eins og slípirokka sem sendi frá sér glæður. Há grenitré við sumarhús sé sömuleiðis ráðlegt að fella, svo mikill eldsmatur sé í þeim.
„Að segja Skorradal vera púðurtunnu með vísan til eldhættu, eins og þessu var lýst í Morgunblaðinu, voru stór orð sem ekki bæta stöðu mála,“ segir Árni Hjörleifsson.
Nánari umfjöllun er að finna í Morgunblaðinu í dag.